8 years ago#1
லிஃப்டிற்குள் ஏறாதீர்கள்
ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்த என்னை ரொம்பவே சிரமப்பட்டு பி.ஈ. வரை ஒரு சுமாரான கல்லூரியில் என் பெற்றோர்கள் படிக்க வைத்தனர். நானும் நன்றாக படித்து டிஸ்ட்டிங்ஷனில் பட்டம் பெற்றேன்... கல்லூரிப் படிப்பு முடிந்த கையோடு சென்னையில் நண்பர்களுடன் வந்து ஒரு வீட்டை வாடகைக்கு எடுத்து வேலை தேட ஆரம்பித்தோம்... முதல் இரண்டு மூன்று மாதங்கள் ஜாலியாக கழிந்தது... பள்ளிக்காலத்தில் தமிழ் வழிக் கல்வி முறையில் பயின்றதால் நேர்முகத்தேர்வுகளை எதிர்கொள்வதில் மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. நேர்முகத்தேர்வில் எதிர்பார்க்காத கேள்விகளே பெரும்பாலும் கேட்கப் பட்டன. ஒவ்வொரு முறை ஏதாவது ஒரு கம்பெனிக்கு செல்லும்போதும் ஒவ்வொரு விஷயமாக தெரிய வந்தது.. இப்படியே ஒவ்வொரு விஷயமாக தெரிந்து கொண்டால் எப்போது வேலை கிடைத்து, கடன்களை அடைத்து வாழ்க்கையில் எப்போது ஒரு நிலையை அடைவது என்று மனதில் ஒரு இனம் புரியாத கவலை தொற்றிக் கொண்டது."என்னப்பா ஏதாவது வேலை அமைஞ்சுதா..", "நல்லா சாப்பிடுப்பா, சாப்பிடாம உடம்ப கெடுத்துக்காதே...", "பாவம் புள்ள என்ன கஷ்டப் படுறானோ...", "உன் ஃப்ரண்டுங்களுக்கு கூட ஏதும் அமையலியாப்பா..." என்ற இந்த கேள்விகளுக்கும் புலம்பல்களுக்கும் என்னால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை... அதுவும் என் நண்பர்களில் இரண்டு மூன்று பேருக்கு வேலை கிடைத்த பிறகு என்னால் அவர்களின் நியாமான கேள்விகளையும் எதிர்பார்ப்புகளையும் எதிர் கொள்ள முடியவில்லை...
இப்படியே ஒரு வருட காலம் ஓடிய பிறகு ஒரு மல்டி நேஷனல் கம்பெனியில் கிடைத்தது எனக்கு வேலை !!!! இந்த சந்தோஷத்திற்கு அளவே இல்லை... முதலில் என் அம்மா அப்பாவிற்கு ஃபோன் செய்து அந்த விஷயத்தை சொன்னதும் அவர்களின் உண்மையான சந்தோஷத்தில் என் வாழ்க்கையின் சுகத்தை என்னால் உணர முடிந்தது.
வேலையில் சேரும் முன் சொந்த ஊருக்கு சென்று ஒரு வாரம் தங்கி கறிக் கஞ்சி எல்லாம் வயிறாற சாப்பிட்டு (ரொம்ப காஞ்சி போயிருந்தோம்ல) ஒரு இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னதாகவே கிளம்பி சென்னை ஃபிகர்களின் ஃபுட் பால்களையும் வாலி பால்களையும் மனசாற சைட் அடித்தேன்.
முதல் இரண்டு நாட்கள் ஒரு ஸ்டார் ஹோட்டலில் கம்பெனியைப் பற்றி இன்டக்ஷன் ப்ரோக்ராம் நடத்தப்பட்டது. கம்பெனியை பற்றி விளக்கம் தரும் போது தூங்கி வழிந்தாலும் பஃபே சிஸ்டத்தில் வைத்திருந்த அனைத்து உண்வையும் ஒரு வெட்டு வெட்டினேன். ஒரு பத்து பெண்கள் இருந்தனர், அழகாக இருந்தார்கள். நான் யாரிடமும் அதிகம் பேசியதில்லை, பார்ப்பதோடு சரி.
சென்னையின் முக்கியமான பகுதியில் இருந்த என் கம்பெனியின் கிளைக்கு என்னை 10 மணிக்கு ரிப்போர்ட் செய்ய சொல்லி இருந்தனர். 6 அடுக்குகள் கொண்ட பெரிய பில்டிங் அது. முதல் நாள் கம்பெனிக்கு சென்று நுழையும்போது எனக்கு முன்னால் ஒரு மாடர்ன் ட்ரெஸ்ஸில் ஒரு ஃபிகர் சென்று கொண்டிருந்தாள். அவளின் பின்புற மேட்டைப் பார்த்தவாறே செல்ல வேண்டும் என்பதற்காக என் நடையின் வேகத்தைக் கூட்டி அவளைப் பின்தொடர்ந்தேன், ஹ்ம்ம் 9 மணிக்கு வர வேண்டியவ லேட்டா வந்து வேகமா நடக்கறா என்று என் மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன். வழக்கமாக ரிஷப்சனில் இருக்கும் செக்யூரிட்டிகளும் இல்லாதது எனக்கு இன்னும் வசதியாக இருந்தது அவள் உருட்டிக் கொண்டு சென்றதை ரசிக்க...
லிஃப்டின் கதவுகளைத் திறந்து உள்ளே நுழைந்தாள், நானும் நிழல் போல் என்னை இணைத்துக் கொண்டேன், 5-ம் நம்பரை அழுத்தி இருந்தாள், அட நம்ம ஃப்ளோர்தானா என்று நினைத்துக் கொண்டேன், நல்ல விசாலமான லிஃப்ட், 16 பேர் வரை ஏறலாம் என்று குறிப்பிட்டிருந்தது. இப்போதுதான் அவளை முன்பக்கமாய் பார்க்க முடிந்தது, அவளுக்கும் என் வயதுதான் இருக்கும். வசீகரமான அழகான முகம், ரோஸ் நிற அங்கம், லிப்ஸ்டிக் போட்டது போன்ற எடுப்பான லிப்ஸ்டிக்கற்ற இதழ்'கள்'. வெள்ளை சட்டையும் கருப்பு பேண்ட்டும் இறுக்கமாக அணிந்திருந்ததால் அது அவளின் வளைவு நெளிவுகளையும், நெளிவு சுளிவுகளையும் முகச் சுளிவுகளின்றி காட்டிக் கொண்டிருந்தது. முன்பக்க முலையழகை ரசிக்க ஆயிரம் கண்கள் கூட போதாது எனத் தோன்றியது. உற்றுப் பார்த்ததில் முலை மலைகளின் உச்சியில் புளியங்கொட்டை சைஸிற்கு முலைக்காம்பு கண்காட்சி அளித்துக் கொண்டிருந்தது. தொப்பையில்லா வயிற்றில் அவளின் சட்டை ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது. பேண்ட்டின் ஜிப் பகுதியில் சற்று உப்பியிருந்தது, பெல்ட் லூப்பில் அவளின் ஐ.டி. கார்டு தொங்கிக் கொண்டிருந்தது “அமலா பால்” என்ற பெயருடன். சினிமா நடிகை அமலா பாலை விட இவள் அழகுதான். தன்னை கவனிப்பது தெரிந்து என்னை அவள் பார்க்கும்போது அவளின் கண்ணைப் பார்த்து லேசான புன்முறுவல் பூத்தேன், பதிலுக்கு அமைதி மட்டுமே கிடைத்தது.
இப்போது லிஃப்ட் நான்காவது ஃப்ளோரை கடந்திருந்தது. அவளின் அடுத்த உறுப்பினை ஆராய்ச்சி செய்யலாம் என்று எண்ணும் போது “தடால்” என்ற பலத்த சத்தத்துடன் லிஃப்ட் நின்றது. இருவரும் ஒரு கணம் அதிர்ந்து போய் விட்டோம். லிஃப்டின் எலெக்ட்ரானிக் டிஸ்ப்ளே, லைட், மற்றும் ஃபேன் அனைத்தும் ஆஃப் ஆனது. “பதட்டப்படாமல் இருங்க, கொஞ்ச நேரம் வெய்ட் பண்ணலாம்” என்றதற்கு தலையசைத்து பதிலளித்தாள்.
ம்ஹூம்... லிஃப்ட் மீண்டு வருவதாய் தெரியவில்லை. லிஃப்டில் இருந்த போன் பட்டனை அழுத்தினேன்... ட்ரிங்... ட்ரிங்... ட்ரிங்... ரிங் அடித்துக் கொண்டே இருந்தது... யாரும் அட்டென்ட் செய்யவில்லை... மனதில் சற்று பயம் அதிகரித்தது என்றாலும் ஒரு பெண் முன்னால் அதை காட்டிக் கொள்ள விரும்பவில்லை...
அப்போது “ட்டூன் ட்டூன்” என்று அவளின் செல்போன் அடித்தது... வந்திருந்த மெஸேஜை பிரித்து படித்த அவள் முகத்தில் அதிர்ச்சி கண்ணில் கலக்கம்.
“என்னங்க என்ன ஆச்சு?” ...
“ஹாஹ்ன் ... இந்த பில்டிங்ல தீ பிடிச்சிருக்காம்” தேன் போன்ற குரலை ரசிக்க முடியவில்லை.
“என்னங்க சொல்றீங்க... யாரு அனுப்பினது?”
“என்னோட மேனேஜர்”
“அவருக்கு போன் பண்ணி இங்க லிஃப்ட்ல மாட்டிக்கிட்டோம்னு சொல்லுங்க”
தலையை ஆட்டி விட்டு ஏதோ ஒரு நம்பருக்கு போன் செய்து காதில் வைத்தாள், “கீன்... கீன்... கீன்...” என்ற சத்தம் வந்தது... “ச்சா... சார்ஜ் தீந்து போச்சுங்க” என்றாள் பீதியோடு.
“ஐயையோ... இப்ப என்ன பண்றது.”
“உங்க கிட்ட போன் இல்லையா?”
“இல்லைங்க” என்று சொல்லி விட்டு லிஃப்ட் கதவை கையால் திறக்க முயற்சித்தேன், முட்டினேன், மோதினேன், ம்ஹூம் முடியவில்லை. அவளும் தன் பங்கிற்கு முயற்சி செய்தாள். வியர்வை கொட்டியது, சட்டையின் கையை மடித்து விட்டேன், டக் இன்னை எடுத்து வெளியே விட்டேன்... 5 நிமிடம், 10 நிமிடம்... 15 நிமிடம்... 20 நிமிடம் முயன்றும் என்னால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. லிஃப்டின் கதவருகே சற்று தீயின் அனல் அடிக்கத் தொடங்கியது.
விரக்தியில் லிஃப்டின் ஒரு மூலையில் உட்கார்ந்தேன், என் கண்கள் கலங்கின... கைகள் நடுங்கின...என் குடும்பத்தை நினைத்து குனிந்து அழத் தொடங்கினேன்... என் தோள் மீது அவளின் இளவம்பஞ்சு கரத்தை வைத்தாள், நான் நிமிர்ந்தேன், அவள் கண்களிலும் கண்ணீர், இருந்தும் என்னை ஆறுதலாய்ப் பார்த்தாள் என் முன் மண்டியிட்டவாறே.
“அழாதீங்க” என்றாள் அழுது கொண்டே.
“இல்லைங்க இந்த வேலைய ரொம்ப கஷ்டப் பட்டு வாங்கினேன், எல்லா கடனையும் சீக்கிரமா அடைச்சிடலாம்னு நினைச்சேன், நான் இல்லைனா என்னோட அப்பா அம்மா’வால அதை அடைக்கவே முடியாது.”
“கவலைப் படாதீங்க... நமக்கு ஏதாவது ஆனா நம்ம குடும்பத்துக்கு கவர்ன்மென்ட் பண உதவி பண்ணுவாங்க”
“ஓ அப்படியா... கண்டிப்பா குடுப்பாங்க இல்ல? ஏன்னா சாகும் போது கடன்காரனா சாகக் கூடாது.”
“கண்டிப்பா பண்ணுவாங்க”
“....”
“இன்னும் என்ன குழப்பம்”
“இல்ல நான் இதுவரைக்கும் சிகரெட், தண்ணி, செக்ஸ் இதெல்லாம் அனுபவிச்சதே இல்ல... இதை எல்லாம் பாக்காமயே போய் சேரணும்னு எழுதி இருக்கு போல இருக்கு”
“நீங்க சொன்ன முதல் ரெண்டு விஷயம் என்கிட்ட இல்ல, ஆனா மூனாவது விஷயம் என்கிட்ட இருக்கு”
“நீங்க என்ன சொல்றீங்க”
“ஐ மீன் நானும் செக்ஸ் அனுபவிச்சதில்ல, இன் ஃபேக்ட் அத அனுபவிக்காம சாகரதுல எனக்கும் விருப்பம் இல்ல”
“யு மீன் நாம ரெண்டு பேரும்...?”
“யெஸ்”
‘இந்த ரணகளத்திலையும் ஒரு கிளுகிளுப்பா!!! சரி எதுக்கு நிறைவேறாத ஆசையோட செத்து ஆவியாகனும்!!! இந்த சான்ஸையே யூஸ் பண்ணிக்க வேண்டியதுதான்’ என்று கண் மூடி யோசித்துக் கொண்டிருந்த என் மனது எழுந்து பார்க்கும்போது அவள் என் சட்டை பட்டன்களை அவிழ்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
நானும் தலைகீழாய்த் தொங்கிக் கொண்டிருந்த அவள் முலைகளின் மேல் என் இரு கைகளையும் வைத்தேன், கிண்ணென்றிருந்தது... அவளின் புளியங்கொட்டைகளை நிமிண்டினேன்... அவள் சட்டை பட்டன்களை அவிழ்த்து சட்டையை பின்னோக்கி தள்ளி வெளியேற்றினேன்... அவளும் என் சட்டையை கழட்டினாள். வெள்ளை நிற பிராவின் கொக்கிகளை விடுவித்து அவள் செந்நிற முயல் குட்டிகளை சிறைச் சாலையில் இருந்து விடுதலை செய்தேன், அது கொழுக் மொழுக் என்று வெளியே வந்து விழுந்தது. இருவரும் வெற்று தேகத்தில் கட்டித் தழுவிக் கொண்டோம்...அவளின் முதுகுப் பக்கத்தில் இருந்த முத்து முத்தான வியர்வைத் துளிகளை என் கைகளால் துடைத்து விட்டேன்..
தழுவலிலிருந்து விலகி அவள் செங்கனிகளை மீது என் கைகளினால் கசக்கிப் பிசைந்தேன். கவர்ச்சியான தொப்புள் புள்ளியைச் சுற்றி கோலம் போட்டேன். கையை அவளின் பேண்ட்டின் உட்புறமாக நுழைத்து தட்டுப்பட்ட ஜட்டியினை விரல்களால் மேலிழுத்து உள்ளே நுழைத்த போது வழுவழு வென்றிருந்த அவளின் புண்டை மேடு என்னை வென்றிருந்தது. இன்னும் சற்று உள்ளே நுழைத்து அவளின் கோடிட்ட இடத்தை நிரப்பினேன். என் இன்னொரு கையால் அவள் பேண்ட்டின் கொக்கியை கழட்டி ஜிப்பைக் இறக்கினேன். நானும் எழுந்து மண்டியிட்டு அவளின் இறுக்கமான பேன்ட்டை உருட்டி இறக்கி அவளின் இறுக்கத்தைப் போக்கினேன். அவளும் என் பேன்ட்டை கழட்ட உதவினாள். இருவரும் எழுந்து நின்று முழு நிர்வாணமானோம்.
விரைத்து நின்ற என் 6 இன்ச் சுண்ணியின் தோலை விரித்துப் பார்த்தாள், “இளம் சுண்ணி தோல் பிரியாது” என்ற பழமொழிக்கேற்ப என் சுண்ணியின் தோல் முழுமையாகப் பிரியவில்லை. லேசாக முத்தமிட்டாள், அதற்கு மேல் ஒன்றும் செய்யவில்லை, குனிந்திருந்த அவளின் குண்டிகள் மிக்கி மௌஸ் கொண்டை போல விலகி வட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தது.
அவளை கீழே படுக்க வைத்தேன், கால் பாதத்தில் ஆரம்பித்து தொடை வரை முத்தங்களிட்டு உப்பியிருக்கும் வெண்ணைக் கட்டியை அடைந்து மூக்கினால் முகர்ந்து கோட்டில் வாய் வைத்து பிளவை ஏற்படுத்தினேன், அவள் கால்களை விரித்தாள், அவள் பெண்மையும் விரிந்தது. அதன் வாசம் என்னைக் கிறங்கடித்தது, என் நாவினை என் வாய் புழையில் இருந்து வெளியே எடுத்து அவள் புழையில் நுழைத்து எல்லாப் பக்கமும் சென்று வருமாறு இயக்கினேன். நெளிந்த இடையின் மேல் கையை வைத்தேன், அவள் என் தலைமுடியை இறுக்கிப் பற்றினாள், மடையைத் திறந்து ஊற்றினாள், அதன் வாசத்தை முகர்ந்தவாறே நக்கினேன். என் தலையை நிமிர்த்தி, இரு கை விரித்து என்னை அணைக்க அழைத்தாள், தண்ணீரில் சொருள் அடிப்பது போல என் வாயை அவள் வாயில் இணைத்தேன். வெற்றிலை மென்று எச்சிலை வெளியே துப்புவார்கள், நாங்களோ வெற்றிலை மெல்வது போல் மென்று எச்சிலை விழுங்கிக் கொண்டிருந்தோம்.
என் வாயிலிருந்து அவள் வாயை எடுத்து “சீக்கிரம்” என்றாள் புன்முறுவலுடன்.
“என்ன அவசரமா?”
“ஆமா வெளியே அனல் ஜாஸ்தி ஆயிருக்கு”
அட ஆமா, எங்கள் உடலில் எரிந்து கொண்டிருக்கும் காமத் தீயில் வெளியே எரிந்து கொண்டிருக்கும் தீயை மறந்தே போயிருந்தேன்.
என் குண்டியை தூக்கி என் பூளை அவள் புழையில் நுழைக்க சரியான இடம் பார்த்து அவளின் குறி பார்த்து இறக்கினேன். வழவழப்பாகவும் வெதுவெதுப்பாகவும் இருந்த பெண்மைக்குழிக்குள் பொறுமையாக வழி தெரியாவண்ணம் மெதுவாக இறக்கினேன். கோட்டை முழுதும் உள்சென்று விந்து கொட்டைகள் இடிக்கும் நேரத்தில் சொர்க்கம் இதுதானோ என்று தோன்றியது. அதன் பின் மீண்டும் வெளியே எடுத்து உள்ளே சொருகினேன், மூன்று நான்கு முறைகளுக்கு பிறகு உராய்வு குறைந்து இயக்கம் வேகம் பிடித்தது, அவள் கண்களை மூடி மூடி திறந்தாள், உதட்டை பற்களால் கடித்தவாறே. முலைக் கோளங்கள் அங்கேயும் இங்கேயுமாய் அலைந்து திரிந்து கொண்டிருந்தது, அதைக் கையில் பிடித்தவாறு குதிரை ஓட்டினேன். வெளியே பிடித்த தீயை அணைக்க முடியவில்லை, உள்ளே எங்கள் காமத் தீயை அணைக்க தீவிர முயற்சியில் ஈடு பட்டிருந்தோம். சிறிது நேரம் அவள் மீது படுத்தவாறு என் கால்களை லிஃப்டின் சுவற்றில் சப்போர்ட் கொடுத்தவாறும் புழைப் பூள் ஆட்டத்தை தொடர்ந்தேன். முழுதும் அவள் மீது படர்ந்து செய்யும்போது வேகக்குறைவு ஏற்பட்டதால் மீண்டும் பழைய பொசிசனுக்கு சென்று என் பூளை அசுர வேகத்தில் பாய்ச்சினேன், அப்படியே என் விந்து மழையை அவளுள் பீய்ச்சினேன்.
அவள் மேல் என் மேனியைப் படற விட்டு சற்று நேரம் இளைப்பாறினேன். கீழே உருண்டு அவள் பக்கத்தில் படுத்தேன், அவள் எழுந்து முகம் முழுதும் முத்தமிட்டு, பரந்த மார்பில் முகம் புதைத்தாள். களைத்திருந்த என் பூளினை கைகளால் வருடி விட்டாள், குல்ஃபி ஐஸ் போல முழுவதும் அவள் வாயினுள் விட்டாள், சப்பி சப்பி விளையாடியதில் என் பூள் மீண்டும் வளர்ந்த வளர்ச்சியை கண்டு வியந்தாள். அதனை மீண்டும் முழு வீரியத்துக்கு கொண்டு வந்தாள்.
நானும் எழுந்து அவளை எழுப்பி கட்டியணைத்து முத்தமிட்டு, லிஃப்டின் ஒருபுறம் நீளமாக அமைக்கப் பட்டிருந்த கம்பியின் மேல் அவளை அமர வைத்து கால்களை விரித்தேன். புத்துயிர் பெற்ற என் சுண்ணி அவளின் சொர்க்க வாசலை மீண்டும் திறந்து நுழைந்து விளையாடியாது. இந்த பொசிசனில் ரொம்ப டீப்பாக உள்ளிறக்க முடிந்தது. அப்படியே அவளின் இடையில் கைவைத்து ‘இடை’விடாமல் அவளை இடித்துக் கொண்டே அவளுடன் பேச ஆரம்பித்தேன்.
“அமலா பால்னு சினிமா நடிகை பேரு வச்சிருக்கியே”
“ஹலோ... அவதான் என்னோட பேரு வச்சிருக்கா.. ம்ம்ஹ்ம்ம்..(இது என் இடித்தலின் எஃபெக்ட்)”
“ஓ அப்படியா? பேர பார்த்ததும் நார்த் சைடுனு நினைச்சேன்”
“ஓ அதுவா... எங்கப்பா பேரு பால் பாண்டி, ம்ம்ஹ்ம்ம் முழுசா வச்சிக்க புடிக்காம அமலா பால்னு மட்டும் வச்சிக்கிட்டேன் ம்ம்ஹ்ம்ம்”
“அடேங்கப்பா... இப்ப ஓப்பனா உண்மைய சொல்ற! சாகும்போது பொய் சொல்ல வேண்டாம்னா?”
“அது மட்டும் இல்ல.. ம்ம்ஹ்ம்ம்... என்ன பொறுத்த வரைக்கும் ஒரு ஆம்பிளைய மனசாற நினைச்சி கூட படுக்கணும், அப்படி படுத்தவங்கிட்ட பொய் சொல்ல கூடாது ..ம்ம்ஹ்ம்ம்”
அவள் இதழில் நச்சென்று ஒரு முத்தம் பதித்தேன் காதலுடன்...
“ஐ லவ் யூ அமலா”
“ஐ லவ் யூ டூ, ஹ்ம்ம் ஆமா உங்க பேரென்ன, என் பேர இப்பவே மறுபடியும் மாத்தி வச்சிக்கிறேன்”
“ஹாஹாஹ்ஹ் என் பேரு பாலு... பாலமுருகன்”
“ஹையோ என் பேரு அப்படின்னா மாறாதா, மறுபடியும் அமலா பால்தானா”
“ஏன் மாறாம.. ரெண்டு பேருக்கும் வித்தியாசம் இருக்கு”
“என்ன”
“அமலா ப்பால்’னா வாய இப்படி வச்சி ப்பால் குடிக்கலாம்” என்று அவள் முலையில் வாய் வைத்து சப்பினேன்.
“ய்யேய்... அடுத்த பேருக்கு சொல்லு” என்று என் தலையை நிமிர்த்தினாள்.
“ஹ்ம்ம் சரி அமலா பால்னா இப்படி கையிலயும் தலையிலயும் முட்டி விளையாடலாம்” என்று முலையை தலையாலும் முகத்தாலும் இடித்தேன்.
“ரொம்ப லொள்ளுதான், நான் அமலா பாலமுருகன் அப்படின்னே வச்சிக்கறேன்”
“சரிடி பொண்டாட்டி” என்றவாறே ஓத்தலில் முழு கவனம் செலுத்தினேன்.
“ம்ம்ஹ்ம்ம்ம் ம்ம்ஹ்ஹ்ஹ்ம்ம்” முனகலின் சத்தம் அவள் முட்டுச்சந்தை என் பூள் தொட்டு தொட்டு விளையாடியதில் அதிகரித்தது.
காதலை சொன்ன பிறகு காணும் காமம் எல்லையற்ற இன்பத்தைக் கொடுத்தது... என் உச்சி மீது விந்துடைந்து அவள் பெண்மையில் வீழுகின்ற வேளையில் இருவரும் ஒருசேர உச்சமடைந்து ஒருவர் மீது ஒருவர் சாய்ந்தோம்.
அப்படியே என் பூளை உருவாமல் அவளை லிஃப்டின் எல்லா பக்கமும் தூக்கிச் சென்றேன். கதவருகில் செல்லும்போது ஒரு தீப்பிளம்பு கதவின் மெல்லிய இடைவெளியில் வந்து சென்றது. இருவரிடமும் சாகப்போகிறோம் என்ற அச்சம் இல்லாமல் ஏதோ சாதித்து விட்டோம் என்ற எண்ணமே மேலோங்கியிருந்தது.
“ட்ரெஸ்ஸ போட்டுக்கலாம்” என்று சொல்லி அவள் ஆடைகளை அணிய முயற்சிக்க,
“இரு நானே போட்டு விட்றேன்” என்று நான் அவளுக்கு அணிவித்தேன் சீண்டல்களுடன்.
அவளும் எனக்கு அணிவிக்க கதவருகே அனலின் வெப்பம் அதிகரித்துக் கொண்டே போக மேல் பகுதியில் இருந்து தண்ணீர் லேசாக ஊற்றத் தொடங்கியது. தண்ணீரின் வேகம் தீயின் வேகத்தை விட அதிகமாக இருக்க அனல் குறையத் தொடங்கியது. இருவர் முகத்திலும் மகிழ்ச்சி பொங்க ஜில்லென்ற தண்ணீரோ பொங்கி வழிந்து எங்களை நனைத்துக் கொண்டிருந்தது.
ஒரு 15 நிமிடம் கழித்து, லிஃப்டின் கதவு திறக்கப் பட்டது. உடனே இருவரும் வெளியேறி படிக்கட்டு வழியாக கீழ் தளத்தை அடைந்தோம்.
அங்கே ஒரு செக்யூரிட்டி எங்களைப் பார்த்து “இவ்வளவு நேரம் எங்க இருந்தீங்க?” என்றார்.
“லிஃப்ட்ல” இருவரும் ஒரே குரலில்.
“தீப் பிடிச்சா ‘லிஃப்டிற்குள் ஏறாதீர்கள்’”
‘அதான் லிஃப்டிற்குள்ளேயே ஏறிட்டோமே’ என்றேன் மெல்லிய குரலில்.
“என்னப்பா”
“இல்ல தீப் பிடிச்சது தெரியாம லிஃப்ட்ல ஏறிட்டோம்” என்றேன்.
“நல்ல வேளை மழை பலமா வந்து உங்களை காப்பாத்திருச்சு” என்று கூறி விட்டு எங்களை விட்டு விலகினார்.
இருவரும் வெளியே நடந்தோம்.
“நம்ம காதல் நம்மள காப்பாத்திருச்சு” என்றாள்.
“ம்ம்ஹூம் நம்ம ‘காமலோக காதல்’ தான் நம்மள காப்பாத்திருக்கு” என்று கைகோர்த்து நடக்க ஆரம்பித்தோம்.
பின்குறிப்பு:
ஆறாவது ஃப்ளோரில் மட்டும் தீயின் தாக்கம் அதிகம் இருந்ததால் பாலமுருகன் மற்றும் அமலா பாலமுருகனின் வேலை பாதிக்கப் படவில்லை. சிறிது நாட்கள் கழித்து இருவரும் பெற்றோர் சம்மத்துடன் மணவாழ்க்கையை தொடங்கினர்.
பணம் பந்தியிலே...குணம் குப்பையிலே...
விசேஷ நாள்: திருமண விழாக்கள்
இரண்டாவது முறையாக ஒரு பெண்ணின் பார்வையில் கதை. இந்த வீட்ல விசேஷங்க சவாலில் ஐந்தாவது கதை. வாசகர் சவால் கதைகளில் இது என் பத்தாவது கதை.
எச்சரிக்கை: இது என் வழக்கமான காமெடிக்கதை அல்ல, ஒரு புது முயற்சி!
இரவு நேரம் 7:30 மணி. நாளை சுபமுகூர்த்த தினம், மனதிற்குள் அளவு கடந்த மகிழ்ச்சி, எனக்கு மட்டுமா என்னைப் போன்ற எல்லோருக்கும் இந்த மகிழ்ச்சி இருக்கும். ஊரில் உள்ள பெரிய மண்டபத்திலிருந்து சிறிய மண்டபம் வரை எல்லாமே புக் ஆகியிருக்கும். மாலை நேரம் நெருங்க நெருங்க வயிறு பசியில் துடித்தாலும் மனது மகிழ்ச்சியில் தான் இருந்தது. இத்தனை கல்யாணமும் ஒன்றாக வந்திருக்கிறது, யார் கல்யாணத்துக்கு செல்வது, எந்த மண்டபத்திற்கு செல்வது என்று நான் யோசித்துக் கொண்டே சாலையில் நடந்து கொண்டிருக்கும் வேளையில் ஒரு கடையில் இளையராஜா குரலில் பாடல் ஒளித்துக் கொண்டிருந்தது.
8 years ago#2
பந்தி போட்டு பரிமாற, பச்சை இலை வெட்டி வெட்டி,
உண்ட பின்பு எறிவானே எச்சில் இலை குப்பைத்தொட்டி,
பந்தி போட்டு பரிமாற, பச்சை இலை வெட்டி வெட்டி,
உண்ட பின்பு எறிவானே எச்சில் இலை குப்பைத்தொட்டி,
என் தாயும்/வாழ்வும் அன்று பச்சை இலை நானிங்கு இன்று எச்சில் இலை
என் தாயும்/வாழ்வும் அன்று பச்சை இலை நானிங்கு இன்று எச்சில் இலை
எனக்கே எழுதி வைத்து பாடுவது போலிருந்தது. ஆம் பச்சை இலையாக இருந்த நான் இன்று எச்சில் இலையாக மாறித்தான் போனேன்.
2 வருடத்திற்கு முன்பு
என் வயது 20, அப்பா அம்மா இல்லை, விபத்து அவர்களை விழுங்கிக் கொண்டது, அவர்கள் போன பிறகு வறுமையும் வெறுமையும் என்னை விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது. என் திருமணத்திற்காக சேர்த்து வைத்திருந்த அனைத்து நகை பொருட்கள் எல்லாவற்றையும் கடன்காரர்கள் எடுத்துக் கொண்டு போய் விட்டார்கள். என் பெற்றோர் காதல் திருமணம் என்பதால் சொந்த பந்தமும் கைகொடுக்க வாய்ப்பில்லை, படிப்பு இல்லாததால் எளிதில் எனக்கு எந்த வேலையும் கிடைக்கவில்லை. பசிக்கு கையேந்தும் நிலைமை சீக்கிரமே ஏற்படும் என்று நினைக்கவில்லை.
ஒரு நாள் பசியோடு தெருவில் நடந்து கொண்டிருந்தேன், எங்கேயோ மேள தாள சத்தம் கேட்டுக் கொண்டிருக்க, என் கால்கள் வலுவிலந்து கொண்டிருந்தது. பசி மயக்கத்தில் நான் மயங்கி விழ, என்னை யாரோ தூக்கிச் செல்வது போல ஒரு உணர்வு என் கனவில் நடப்பது போல இருந்தது. கண் விழித்துப் பார்க்கையில் ஒரு 30 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு ஆண் என்னைப் பார்த்து சிரித்தார்.
“ஒன்னும் பயப்படாதேம்மா, இந்தா இத குடி” என்று அட்டைப்பெட்டியில் அடைக்கப்பட்ட ஃப்ரூட்டி’யை அதன் ஓரத்தில் இருந்த சின்ன ஓட்டையில் ஒரு ஸ்ட்ராவை செருகி என்னிடம் நீட்டினார்.
நன்றி சொல்லும் அளவிற்கு கூட என் நாவிற்கு தெம்பில்லாமல் அதனை வாங்கி உறிஞ்சினேன். உறிய உறிய ஏதோ புதிதாய் உயிர் வந்ததாய் உணர்ந்தேன். கொஞ்ச நேரத்திலேயே ‘ட்ர்ர்ர்ர்’ என்று சத்தம் வந்து தீர்ந்து விட்டதை உணர்த்தியும் நான் உறிஞ்சுவதை நிறுத்தாமல் இருந்ததை பரிதாபமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.
“ரொம்ப பசியோட இருக்கற, நான் போய் சாப்பாடு வாங்கிட்டு வர்றேன், எங்கேயும் போயிடாதே” என்றவருக்கு தலையசைப்பில் சம்மதம் தந்து அனுப்பிவிட்டு
‘நான் இப்போ எங்கே இருக்கிறேன்’ என்று சுற்றி கவனித்தேன். கட்டிலின் பெட்டில் சாய்த்து அமர்த்தப்பட்டிருந்தேன், எதிரே ஒரு ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிள் கண்ணாடியில் என் அழகான உருவம் அழுக்கு உடைக்குள் அடைபட்டும், கலையான முகம் வறுமையில் உடைபட்டும் இருந்தது. இடது பக்கம் ஒரு வாஷ் பேசின், பக்கத்தில் ஒரு பாத்ரூம், வலது பக்கம் ஒரு டிவி, இதற்குள் ஒட்டு மொத்த அறையும் முடிந்திருந்தது.
சுவரில் ஒட்டிய கடிகாரம் 8 மணியை காட்ட நொடி முள் ஓயாமல் ஒரே வேகத்தில் சுற்றிக்கொண்டிருக்க, என் ஒட்டிய வயிறு ஒவ்வொரு நொடியையும் முள்ளின் மேல் நடப்பது போல் தள்ளிக் கொண்டிருந்தது. நொடிக்கொரு நிமிடம் ஆகக்கூடாதா என்று நினைத்துக்கொண்டே என்னையுமறியாமல் கண்ணயர்ந்து விட்டேன்.
மீண்டும் மயக்கம் தெளிக்கப்பட்ட என் முன்னால் கல்யாண வீட்டில் பந்தி பரிமாறி விருந்து வைப்பது போல, இரண்டு வாழை இலைகளில் அனைத்து கல்யாண சமையல் சாதங்களும் பரிமாறப்பட்டிருந்தது. இரும்பை காந்தம் ஈர்ப்பது போல் நான் அடுத்த நொடியில் ஒரு இலையின் அருகில் இருந்தேன். வேக வேகமாக சாப்பாட்டைப் பிசைந்து வாயில் கொண்டு செல்லும்போது அவரைப் பார்த்தேன்.
“ஹ்ம்ம் சாப்பிடு சாப்பிடு”
தலையாட்டிக் கொண்டே என் வாயையும் ஆட்ட ஆரம்பித்தேன். என்ன சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன் என்று தெரியவில்லை, ஆனால் இதற்குத்தான் தேவாமிர்தம் என்று பெயர் வைத்திருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.
“ஃப்ரண்டோட கல்யாணத்துக்கு வந்தேன், இந்த லாட்ஜ்லதான் ரூம் புக் பண்ணிக்குடுத்திருக்கான், பக்கத்து மண்டபத்துலதான் நடக்குது, அங்கிருந்துதான் ரெண்டு பேருக்கும் பார்சல் பண்ணிட்டு வந்தேன்”
அவர் ஏதேதோ பேசிக்கொண்டே சாப்பிட ஆரம்பித்தார், எந்த காரணங்களையும் பேச்சுக்களையும் கேட்கும் எண்ணம் எனக்குள் அப்போது இல்லை.
“உன் பேரென்ன?”
அப்பளத்தை வாயில் வைத்துக்கொண்டே அவரைப் பார்த்து சிரித்தேன், அவரும் சிரித்தார்.
“என் பேரு சினேகா”
“ஹ்ம்ம் நல்ல பேருதான், நீயும் சினேகா மாதிரிதான் இருக்க”
புரையேறி நான் இரும ஆரம்பிக்க, என் தலையில் இடது கையால் வலிக்காமல் தட்டிக்கொடுத்து தண்ணீரை என் வாயருகே கொண்டு வந்தார். நானும் என் இடது கையால் பிடித்து குடிக்க ஆரம்பித்தேன், சூடாக இருந்தது, தண்ணீரல்ல, அவரது கை, அவருக்கு ஜில்லென்று இருந்திருக்கும் என் கை. ரொம்ப நாளுக்குப் பிறகு திருப்தியாகவும், முதல் முறையாக சாப்பாட்டு வெறியுடனும் சாப்பிட்டு முடித்திருந்தேன். பசிக்கு இவ்வளவு சக்தியிருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்கவில்லை.
“ஆமா... உங்க வீடு எங்க இருக்கு, சொல்லு நான் வந்து உங்க அப்பா-அம்மா கிட்ட விட்டுட்டு வர்றேன்”
அழுது கொண்டே அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தேன், பரிதாபத்துடன் என் தோள்களில் கை வைத்துக் கொண்டே கேட்டுவிட்டு, வழிகின்ற கண்ணீரை கன்னத்தில் துடைத்தார்.
“சரி இந்த ராத்திரி நேரத்துல எங்கேயும் போக வேணாம், நீ இங்கயே படுத்துக்கோ, காலைல எந்திரிச்சி போய்க்கலாம்”
வேறு வழி இல்லாததாலும் தெரியாததாலும் விசும்பிக்கொண்டே சரியென்று தலையாட்டினேன்.
பாத்ரூமுக்கு சென்று சத்தம் வெளியே கேட்கக்கூடாது என்ற எண்ணத்துடன் சிறுநீர் கழித்துவிட்டு, சுத்தமாக இருந்த பாத்ரூமைப் பார்த்தேன். இரண்டு பைப்களில் ஒன்றில் குளிர் நீரும், மற்றொன்றில் சுடு நீரும் வர, கசகசவென்றிருந்த என் உடம்பு குளிக்கும் ஆசையை கேட்க என் உள்ளம் அதை நிறைவேற்றுவதற்காக என் ஆடைகளைக் கலைய என் கைகளுக்கு உத்தரவிட்டது. என் உடலில் சோப் சறுக்கல் விளையாடி எனக்கு புத்துணர்ச்சி அளிக்க, துணியற்ற என் உடல் ஏதோ பிணியற்ற உடலாய் தோன்றியது. குளித்து முடித்தபிறகுதான் யோசித்தேன், ஈரமான தேகத்தை துவட்ட துண்டு இல்லையே என்று, ‘கழட்டி வைத்த பாவாடையில் துடைக்கலாமா’ என நினைத்த என் மனதுக்கு ‘அதுக்கு குளிக்காமயே இருந்திருக்கலாம்’ என்ற எண்ணம் பதிலளிக்க, ‘சரி அவரையே கேட்டு விட எண்ணி கதவைத் திறக்க, கதவுக்கு நேரெதிரில் இருந்த கண்ணாடியில் முகம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், 2-3 நொடிகளில் ஷாக்காகி நான் கதவை மூடினேன்,
“என்ன வேணும்” என்ற குரல் கேட்க
“குளிச்சேன் துடைக்கனும், என் ட்ரெஸ்லயே துடைக்கலாம்னு பாத்தா அழுக்கா இருக்கு”
கை மட்டும் வெளியேறும் இடைவெளியில் அவர் கொடுத்த துண்டை வாங்கும் போது,
“அழுக்கா இருந்தா, உள்ள சோப் இருக்கும் துவைச்சி போட்று, காலைல காஞ்சிடும், என் ட்ரெஸ் இப்போ போட்டுக்க குடுக்கறேன்”
அதுவும் நல்ல யோசனையாகவே பட, ‘கதவை திறக்கும் போது என் ஒரு பக்க முலைய பாத்திருப்பாரா? அவர் பேச்சில் ஒன்னும் வித்தியாசம் தெரியல, பாத்திருக்க மாட்டார், ரொம்ப நல்லவர்! ஏன் நல்லவங்களுக்கு கண்ணு தெரியாதா?’ என என்னுள் நிறைய எண்ணங்களுடன் துணியை துவைத்து முடித்தேன்.
அவரும் அவரோட ட்ரெஸ்ஸ துண்டை குடுத்த மாதிரியே குடுத்தாரு. ஒரு லுங்கியும் ஒரு டி-சர்ட்டும் இருந்தது, ரெண்டுமே நல்லா சாஃப்ட்டா இருந்தது. வெள்ளை நிற டி-சர்ட் ஆண்கள் அணியும் உள்பனியன் போலத்தான் இருந்தது. டி-சர்ட்டை போட்டுக்கொண்டு, லுங்கியை சுருட்டி இடுப்பில் முடிச்சு போட்டுக்கொண்டு ஈரத்துணிகளை என் மார்போடு அனைத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தேன், அவர் கட்டிலில் உட்கார்ந்து ஏதோ புக் படிச்சிட்டிருந்தார். ஈரத்துணிகளை ரூமின் ஒருபுறம் விரித்து காயவைத்துவிட்டு கண்ணாடி முன்நின்று என்னை கவனித்தேன். புதிதாய்ப் பூத்த ரோஜா போல என் முகம் பொழிவுடன் காணப்பட்டது. பிரா இல்லாததால் என் முலைக் காம்பு ரெண்டும் டி-சர்ட்டை துருத்திக்கொண்டும், வெள்ளை நிறத்தில் பட்ட ஈரத்தால் முலைமேட்டின் சிறு பகுதி சற்று ட்ராஸ்பரன்ட்டாக தெரிந்தும் என் கண்ணையே உறுத்திக் கொண்டிருந்தது. பின்பக்கம் லுங்கி என் குண்டியின் பரிமாணத்தை காட்டி மானத்தை வாங்கிக் கொண்டிருந்தது.
நான் திரும்பி அவரைப் பார்க்க, அவர் என்னையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார், டபுள் பெட் என்பதால் கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் அமர்ந்து கட்டிலிலேயே படுத்துக்கொள் என்று எனக்கு சொல்லாமல் உணர்த்த நான் கட்டிலின் மறுபக்கம் அமர்ந்து அவரை கவனிக்க, அவர் பார்வை தலைகீழாய் பிடித்திருந்த புத்தகத்தில் பதிந்து மீண்டும் என் முகத்துக்கு வந்தது.
“நீ ரொம்ப அழகா இருக்க”
“ஹ்ம்ம் தேங்க்ஸ்”
“ட்ரெஸ் கரெக்ட்டா இருக்கா”
“ஹ்ம்ம் நீங்களே சொல்லுங்களே, எப்படி இருக்குனு”
“டி-சர்ட் கொஞ்சம் டைட்டா கரெக்ட்டா இருக்கு, லுங்கிதான் கட்டத்தெரியாம கட்டின மாதிரி இருக்கு”
“ஆமா எப்படியோ கட்டி வச்சிருக்கேன்”
“பாத்து அவுந்துடப்போகுது”
“ஹய்யய்யோ”
“நீ ஏன் பயப்படற, நான்தான் பயப்படணும்”
“ஏன் நான் என்ன உள்ள பூச்சாண்டியா வச்சிருக்கேன்”
“சிலசமயம் பூச்சட்டியப் பாத்தாக் கூட பயம் வருமே”
“ஒன்னும் புரியல சரி நான் படுக்கறேன்”னு சொல்லி கட்டிலில் சரிந்து படுத்தேன், என் முலைகள் அங்குமிங்குமாக ஆட்டம் போட்டு, முலைக்காம்புகள் ஃபேனைப் பார்த்தபடி நின்றது.
“ஃபேனை ஃபாஸ்ட்டா வைக்கிறேன், அப்போதான் காலைல உன் ட்ரெஸ் காயும்”
“ம்ம்” என்று மூடிய என் கண்கள் வேகமாக வந்த குளிர் காற்றினால் திறந்தது. டி-சர்ட் சற்று மேலேறி இடையை வெளியில் காட்டிக்கொண்டு இருக்க, முலைகளும் தொடைகளும் ஆடை இருந்தும் நிர்வாணமாக இருப்பது போல ஒரு உணர்வினை ஏற்படுத்தியது. குளிரினால் சற்று உடல் வெடவெடக்க, பற்கள் பறையடிக்க அதை அழைப்பாக எடுத்துக்கொண்டு,
“என்ன குளிருதா, ஜொரம் வந்த மாதிரி இருக்கியே” என்று என் நெற்றியில் உள்ளங்கையையும் புறங்கையையும் மாற்றி மாற்றி வைத்து, கன்னங்களுக்கும் அதையே செய்து, கழுத்துக்கடியில் தன் கையை பார்க் செய்தார், முழங்கையை என் முலைகள் மீது அழுந்தியபடி. இதமாக என் தேகத்தில் அவரின் கை பட்டது குளிருக்கு பதமாக இருந்தது.
என் கைகளில் சரசரவென்று தேய்த்து சூடேற்றி, என் கால் பாதங்களுக்கும் அதையே செய்து சூடேற்றினார். அவர் கைகள், என் முட்டிக்காலுக்கு கீழே தேய்க்க ஆரம்பித்தது, கட்டியிருந்த லுங்கி மேலேயும் கீழேயும் ஏறி இறங்கி என் கால்களின் தரிசனத்தைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவர் இரண்டு கைகளும் என் தொடைகளின் மேல் ஊர்ந்து வந்து, தொடைகளின் மீதும் தேய்க்க ஆரம்பிக்க, என் தொடையிடுக்கில் ஏதோ ஊற ஆரம்பித்தது, கட்டியிருந்த லுங்கியின் முடிச்சு சிறிது சிறிதாக தளர்ந்து இடைக்கும் வடைக்கும் உள்ள இடைவெளியை அதிகரித்தது.
டி-சர்ட்டினை முலையின் அடிவாரம் வரை மேலே சுருட்டி என் தொப்புளில் சூடாக முத்தமிட்டு வறுமைக்கோடாக இருந்த இடையில் கைகளால் பிசைந்து முத்தங்களை வாரி வழங்கினார். லுங்கியை கீழிறக்கி வாழைமர பந்தலுக்குள் நுழைவது போல் என் வாழை மரக் கால்களுக்கிடையில் புகுந்து என் பெண்மையின் பொன்னிற முடிகளைக் கடந்து இதழ்களால் ஒத்தடம் கொடுத்து பிளவினை விரல்களால் விரித்து நாவினால் பருப்பைக் கடைய ஆரம்பிக்க, என்னுள்ளிருந்து என் பெண்மை ஊற்று வரவேற்பறையில் நின்றிருந்த அவரின் வாயில் பன்னீரை தெளித்து வரவேற்றது. அந்த வரவேற்பை ஏற்றுக் கொண்டு என் ரோஜா இதழ்களை முகர்ந்து விட்டு முலைகளை மறைத்துக் கொண்டிருந்த டி-சர்ட்டினை என் உதவியுடன் கழற்றி வைத்து விட்டு, என் முலை மேடையில் ஏறிமணமக்கள் போல ஜோடியாக நின்றிருந்த என் முலைகளை ஒவ்வொன்றாக வாயிற்குள் போட்டு சப்பியும், கையினால் பிசைந்தும் வாழ்த்து தெரிவித்து அருகில் நின்று தன் பார்வையாலேயே படம் பிடித்து விட்டு, என் மொத்த உடலையும் அலங்கரித்த மண்டபத்தை சுற்றி நோட்டம் விட்டு தொடைக்குக் கீழிருந்த லுங்கியை உருவி பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு என் முகத்தைப் பார்த்து,
“இப்போ குளுருதா?”
“ஹ்ம்ஹூம்... குளிரு விட்டுப் போச்சு”
சிரித்துவிட்டு தன் உடைகளைக் கலைந்து ஒரு ஜான் நீளமுள்ள அவரின் ஆண்மையை ஜட்டிச் சிறையிலிருந்து விடுதலை செய்து முட்டிபோட்டு என் வாயருகே கொண்டுவந்து ஊட்டகல்யாணப்பரிசை அனிச்சைச் செயலாய் வாங்கிக் கொள்வதைப் போல என்னையுமறியாமல் வாயைத் திறந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உள்ளே வாங்கிக் கொண்டேன். ஒரு வித்தியாசமான வாசனையுடன் இருக்கும் அவர் ஆண்மையை உள்ளும் வெளியும் விட்டு விட்டு எடுத்தார், ‘இந்த மாதிரி கீழே தானே செய்வாங்க’ என் மனதில் நினைத்து, ‘எப்படி இருக்கும், என்ன இருக்கும்’ என்ற ஆசையில் கிஃப்ட்டை பிரிப்பது போல ஆண்மையின் தோலினைப் பிரித்து உள்ளே நாவினை விட்டு வெளியே எடுத்துப் பார்த்தேன், பூ மலரும் முன்பு இருக்கும் மொட்டு போல செந்நிறத்தில் இருந்த மொட்டினை கருப்புத்தோல் சுற்றியிருந்தது. சிறிது நேரம் நாதஸ்வரத்தை வாயில் வைத்து வாசித்துக்கொண்டே அவரின் குண்டிகளில் என் விரல்களால் மத்தளம் அடித்து வாசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
தெளிந்த நீரோடை போலிருக்கும் இடை மேல் இரண்டு பரிசல்களை கவிழ்த்து வைத்தாற்போல் இருந்த முலைகளின் மேல், முரட்டு முடிகள் இல்லாமல் அரும்பரும்பாய் முலைத்திருக்கும் முடிகளடங்கிய மார்பை கொண்டுவந்து படர்கையில் நான் தன்னிலை மறந்து போனேன். பந்தியில் அமர்ந்து முதலில் இனிப்பை சாப்பிடுவது போல என் மீது படர்ந்தவுடன் என் செவ்விதழ்களை கவ்வி தேனருந்தினார். அவரின் ஆண்மை என் காலின் நடுவே காலிங் பெல் அழுத்த, என் கால்கள் விரிந்து என் பெண்மைக் கதவை லேசாய்த் திறந்தது. என் ஒரு காலை தன் தோளுக்கு மேலிட்டுக்கொண்டு வழியை ஏற்படுத்தி தன் ஆண்மையை என் பெண்மைக்கிணற்றுக்குள் சிறிது சிறிதாக இறக்கி வலியை ஏற்படுத்தினார்.
அறுபட்ட பல்லியின் வால் கீழே விழுந்து துடிப்பதைப் போல எனக்குள் ஏதோ அறுபட்டது போல் துடித்து “அம்மா” என்று அலறிய என்னை முத்தமிட்டவாறே,
“மாமான்னு சொல்லு சிநேகா, வலி தெரியாது” என்று சொல்லி இன்னும் வேகமாய்க் குத்த என் கைகள் அவர் முதுகில் கீ-போர்டு வாசித்துக்கொண்டே,
“மாமா...அஹ்... மம்மா அஹ்” என்று முனகல் பாடல்களை ஆர்க்கெஸ்ட்ராவில் பாடுவதைப் போல பாடிக்கொண்டிருந்தேன்.
அவர் சொன்னதிலும் உண்மை இருந்திருக்கிறது, ‘மாமா மாமா’னு சொன்னபிறகு வலி குறைந்து இன்பம் அதிகரித்துக் கொண்டிருந்தது. தோளின்மீதிருந்த என் காலில் முத்தமிட்டுக் கொண்டே வேக வேகமாய் எனக்குள் இறங்கி வேலை செய்து கொண்டிருக்க, மண்டபத்தில் ஆடி ஓடி விளையாடும் சிறுவர்கள் போல என் முலைகள் இரண்டும் அங்குமிங்கும் ஆடிக் கொண்டிருந்தது. அவரின் ஆண்மை எனக்குள் மிக மிக ஆழமாக இறங்குவதை என்னால் உணர முடிந்தது. இப்போது இரண்டு கால்களையும் மேலே தூக்கி இயங்க ஆரம்பிக்க, அது இன்னும் ஆழமானது. பத்து நிமிட அடிதடிக்குப் பிறகு துப்பாக்கியால் சுட்டது போல துடித்து துடித்து அவர் அடங்க எனக்குள் சூடாக அவரின் ஆண்மையிலிருந்து திரவம் இறக்குமதி ஆனது. அப்படியே அவர் என் மீது படர்ந்து ரெஸ்ட் எடுக்க ஆரம்பிக்க, அருமையான விருந்துண்ட மகிழ்ச்சியிலும் திருப்தியிலும் இருவரும் தூங்கிப் போனோம்.
அதிகாலையில் எழுந்து மீண்டும் என் காலை விரித்து இன்னொரு ஆட்டம் ஆடிவிட்டு, எழுந்து குளித்து ரெடியாகி, “நான் கல்யாணத்துக்கு போய் கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டு சாப்பாடு எடுத்துட்டு வர்றேன்”னு சொல்லிட்டு அவர் போனபிறகு நானும் குளித்து விட்டு என்னோட ட்ரெஸ்ஸை போட்டுக்கிட்டு, அதே மாதிரி சாப்பாடு கொண்டு வந்து ரெண்டு பேரும் சாப்பிட்டு விட்டு, “சரி இந்த பணத்தை செலவுக்கு வச்சிக்கோ” என்று ஒரு 1000 ரூபாயை கொடுத்துவிட்டு, ரூமை காலி செய்து விட்டு, என்னை மொத்தமாக விட்டு விட்டு சென்று விட்டார்.
என்ன செய்ய முடியும் கூட இருந்தவரை நன்றாக கவனித்துக் கொண்டார், கட்டாயப்படுத்தி காமத்தில் இணையவில்லை, இனி நாமே கவனித்துக் கொள்ள வேண்டியதுதான் என்று நினைத்து மீண்டும் என் பயணத்தை ஆரம்பிக்க பலரின் விரட்டல்களையும் சிலரின் உதவியாலும் கிட்டத்தட்ட பிச்சைக்காரி போலதான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன், இருந்தாலும் அதற்கு பிறகு பலர் எனக்கு வலை விரித்தாலும், நான் யாருக்கும் காலை விரிக்கவில்லை.
இதுபோல கல்யாண சமயங்களில் கல்யாண சாப்பாடு மேல் ஆசை வந்துவிடும், அதனால் கொஞ்சம் டீசன்ட்டாக மேக்கப் செய்து கொண்டு கிளம்பி விடுவேன். அதற்காகத்தான் இன்றும் கிளம்பி அந்த பெரிய மண்டப வாசலில் நின்று நோட்டம் விட்டேன், திடீரென்று என்னை இடித்துக் கொண்டு ஒரு கூட்டம் ஓடிச்சென்று எச்சில் இலைகளை வீசும் குப்பைத்தொட்டிக்கு பக்கத்தில் நின்று கொண்டனர். நான் அருகில் சென்று அவர்களைப் பார்க்க எல்லாரும் சுருங்கிய வயிறுடனும் எதிர்பார்ப்புக் கண்களுடனும் எச்சில் இலைகளுக்காக காத்திருந்தனர். என்னைப் பார்த்த ஒரு ஆண், நானும் ஏதோ பங்குக்கு வந்துவிடுவேன் என்று பயந்து
“இந்த பக்கம் ஒன்னும் வராதே, உனக்கொன்னும் கிடைக்காது” என்றான் ஆவேசமாக
‘ம்ம்ம் பாவம் எத்தனை பேர் பசியை இவன் இன்று போக்க வேண்டுமோ, அதனால் என் மீது எறிந்து விழுகிறான்’ என்று நினைத்து மண்டபத்திற்குள் நுழைந்தேன். என்னைப் பார்ப்பவர்கள் அனைவரும் சந்தேகத்துடன் பார்ப்பது போலவே இருக்க, யார் பார்வைக்கும் நேரடியாக என் பார்வையை சிக்க வைக்காமல் பந்தி பரிமாறும் இடத்திற்கு வந்தேன். அப்போதுதான் ஒரு பந்தி முடிந்தது, நிறைய ரவுண்டு முடிந்திருக்கும் போல, யாரையும் காணோம், சரி அதுவும் நமக்கு வசதிதான் என்று ஒரு இடத்தில் சென்று அமர, பரிமாற ஆரம்பித்தார்கள். ஸ்வீட்டை எடுத்து வாயில் வைக்கும் நேரம் என் கையை யாரோ ஒருவர் பிடித்தார்.
“யார் நீ” அதிகாரம், ஆணவம் கலந்திருந்தது
“சிநேகா” பயம், பசி கலந்திருந்தது
“அது சரி பொண்ணு வீடா, மாப்பிள்ள வீடா”
“”
“தெரியும் நீ யாருன்னு, உன்ன ஊர்ல அங்கங்க பாத்திருக்கோம், எந்திரி மேல”
“ஐயா, ரொம்ப பசிக்குதுங்க, கொஞ்சமா சாப்பிட்டு போறேனே, சாப்பிட்டு நாலு நாளாச்சுய்யா” அழுகையும் சேர்ந்து கொண்டது.
“ஏய்... மரியாதையா போடி வெளியே” என்று ஒரு கை என்னை தரதரவென்று பின்பக்கம் இழுத்துச்செல்ல,
“வாங்க வாங்க வந்து சாப்பிடுங்க... ஐட்டமெல்லாம் இருக்கு... உட்காருங்க” என்று யாரையோ உபசரிக்கும் சத்தம் கேட்டது.
அழுது கொண்டே வெளியே வர, குப்பைத் தொட்டிக்கருகில் நின்றிருந்த பிச்சைக்காரன் என்னைப் பார்த்து ஏளனமாய்ச் சிரித்தான்.
‘எச்சில் இலை பிச்சைக்காரனுக்கு எகத்தாலத்தப் பாரு’ என்று நினைக்கும் வேளையில், எச்சில் இலைகள் குப்பைத்தொட்டியில் நிரப்பப்பட்டது, அனைவரும் ஒன்றாக இணைந்து ஒவ்வொரு இலையாக பிரித்து பிரித்துப் பார்த்து ஏமாந்தனர், எல்லாரும் சுத்தமாக வளித்து வளித்து சாப்பிட்டிருப்பார்கள் போல, அவர்களின் நிலை எனக்கு இன்னும் பரிதாபமாய்ப் போனது.
மனதிற்குள் விசும்பிக்கொண்டே நடந்து சென்றேன், அடுத்த தெருவில் என்னைப் பார்த்த ஒரு பெரியவர்,
“ஏம்மா சாப்டியாமா?”
“இல்ல, ஏன் கேக்கறீங்க”
“என் பொண்ணுக்கு கல்யாணம் வச்சிருக்கேன், சாப்பாடு மிச்சமா இருக்கு, அதான் யாரையாவது சாப்பிட வைக்கலாம்னு பாத்துட்டிருக்கேன்”
“எந்த மண்டபம்”
“தோ அங்க தெரியுது பாருமா”
நான் அவமானப்பட்ட மண்டபமில்லை.
“எத்தனை பேருக்கு சாப்பாடு இருக்கும்”
“ஒரு இருபது முப்பது பேர் சாப்பிடற அளவுக்கு இருக்கும்மா, ஏம்மா வேற யாராவது இருக்காங்களா”
“ஆமாங்க... ஒரே நிமிஷம் நான் கூட்டிட்டு வந்தர்றேன்”
“ம்ம் சரிம்மா”
அடுத்த தெருவுக்கு வேகமாக ஓடிப்போய் அடுத்த பந்தி இலைகளுக்காக பரிதாபத்துடன் காத்திருந்த அவர்களை
“அண்ணே... இங்க வாங்க, சாப்பாடு”
அவர்களும் என்னை நம்பி என் பின்னால் ஓடி வர, அந்த பெரியவரிடம் வந்து
“ஐயா நாங்க வெளிய வச்சே சாப்பிட்டுக்கறோம், யாராவது எதாவது சொல்லுவாங்க”
“இதுல என்னம்மா இருக்கு, பசியோட இருக்கறவங்களுக்கு சாப்பாடு போட்டா யார் என்ன சொல்லுவா”
அது ஒரு சின்ன மண்டபம்தான், கீழே அமர்ந்துதான் சாப்பிடனும், எல்லாரும் கீழே உட்கார்ந்து வயிறாற சாப்பிட ஆரம்பித்தோம். என்னை விரட்டிய அந்த பிச்சைக்கார அண்ணன் தன் கூட வந்தவர்கள் வயிறாற, முக்கியமாக கௌரவமாக சாப்பிடுவதை பார்த்து பின் என்னைப்பார்த்து கண்கலங்கினார், நான் அவரையும் நன்றாக சாப்பிட சொல்லி சைகை செய்து ‘இவர்கிட்ட எதுவுமில்லாம என்னை விரட்டினாரு, நிறைய பேரு வச்சிக்கிட்டே விரட்டுறாங்க’ என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன்.
சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு, அந்த பெரியவரைப் பார்த்து,
“ஐயா.... ரொம்ப நன்றிங்க... எல்லாரும் திருப்தியா சாப்பிட்டோம்... உங்க நல்ல மனசுக்கு உங்க பொண்ணு ரொம்ப நல்லா இருப்பாங்க” என்று வாழ்த்தினேன்.
“இதுக்குத்தாம்மா...இந்த மாதிரி வயிறாற சாப்பிட்டுட்டு மனசார வாழ்த்தறீங்களே... அதுதான் பெருசு... இந்த பணக்காரங்க சொந்தக்காரங்க எல்லாம் ஏதாவது குத்தம் குறை கண்டுபிடிச்சு சொல்றதிலேயே குறியா இருப்பாங்க”
“ஆனா எல்லாரும் உங்கள மாதிரி இருக்கறதில்ல, அப்படி இருந்துட்டா எங்கள மாதிரி ஆளுங்க கஷ்டப்பட மாட்டாங்க”
“ஹாஹாஹா... ஒன்னு சொல்லட்டுமா... எல்லாரும் இந்த மாதிரி இருந்துட்டா உங்கள மாதிரி ஆளுங்களே இருக்கமாட்டாங்க... நீங்க எல்லாருமே ஒரு ஸ்டேஜ்ல யாராலயாவது கைவிடப்பட்டவங்கதானே... இந்த உலகத்துல பணத்த பந்தியிலயும், குணத்த குப்பையிலயும் எப்பவோ வைக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க... ஒவ்வொருத்தர்க்குள்ளயும் அந்த எண்ணம் மாறிட்டா உலகமும் மாறிடும்”
“ஆமாங்கய்யா... சரியா சொன்னீங்க”
பிச்சைக்கார நண்பர்கள் நன்றி சொல்லி பிரிந்து செல்ல, அந்த பெரியவர் என்னிடம் “நாளைக்கு நீ வாம்மா, உங்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்”னு சொல்லிட்டு போய் விட்டார்.
‘சொன்னாலும் சொல்லாவிட்டாலும் நாளைக்கு டிஃபன் இங்கேதான்’னு முடிவு பண்ணியிருந்த நானும் சரியென்று சொல்லிவிட்டு வந்துவிட்டேன்.
அடுத்த நாள் காலை திருமணம் முடிந்து, ‘சாப்பாடும்’ முடிந்து ‘ஹ்ம்ம் அடுத்த முகூர்த்தத்துக்கு இன்னும் அஞ்சு நாளிருக்கே’ என்ற கவலையுடன் அமர்ந்திருந்த என்னை அந்த பெரியவர் என்னை தனியாக அழைத்து,
“உன்னப் பாத்தா நல்ல பொண்ணா தெரியுது, எந்த ஆதரவும் இல்லனு தெரியுது, உன்னைப் பத்தி கொஞ்சம் சொல்லும்மா”
அவரிடம் என் வாழ்க்கையில் நடந்த இன்னல்களை அவரிடம் சொல்லி முடித்தேன்.
“சரிம்மா, நீ என் வீட்டுக்கு வந்துடும்மா, என் பொண்ணும் கல்யாணம் பண்ணி வேற ஊருக்குப் போறா, உன்ன என் பொண்ணு மாதிரி வச்சிப் பாத்துக்கறேன்”
“அய்யா, உங்க சொந்தக்காரங்க யாராவது ஏதாவது சொல்லுவாங்க”
“மத்தவங்களுக்கு உதவி செய்யும்போது நாம மத்தவங்களப் பத்தி யோசிக்கக்கூடாதும்மா... இப்படி நினைச்சி நினைச்சிதான் உதவிங்கற விஷயமே குறைஞ்சிக்கிட்டு போகுது,”
“உங்க பொண்டாட்டி”
“பொண்டாட்டிகிட்ட சொல்லாம எதையாவது செய்ய முடியுமா? நேத்தே அவகிட்ட சொல்லிட்டேன், அவளுக்கும் ரொம்ப சந்தோஷம், போதுமா?”
“நான் உங்கள மாதிரி நல்லவங்க கூட இருக்கறதுக்கு ரொம்ப குடுத்து வச்சிருக்கணும்”
“எல்லாமே அவங்கவுங்க குணத்தைப் பொறுத்துதாம்மா நல்லதும் கெட்டதும் நடக்கும், நீ நேத்து அவ்வளவு பசியிலயும் மத்தவங்க பசியை போக்க நினைச்சியே, அந்த குணம்தான் உன்ன என்கூட கூப்பிட வச்சிது”
என் கண்களில் ஆனந்த கண்ணீர், எனக்கு அப்பா கிடைத்து விட்டார்.
“அப்ப்பா... அம்ம்மா எங்கப்ப்பா”
கல்யாணப் பொண்ணையும் உன்னையும் மாறி மாறி பாத்துட்டு இருக்கா பாரும்மா என்று ஒருவரை காட்டினார்.
என் கன்னங்களில் வழிந்தது ஆனந்த கண்ணீர், எனக்கு அம்மாவும் கிடைத்து விட்டார்.
“கண்ணைத் தொடைச்சிக்கோமா...இந்தா ரூமுக்கு போயி இந்த புடவைய கட்டிக்கோ... விசேஷம் முடிஞ்சப்பறம் நம்ம ஊருக்கு போகலாம்”
என் மனமெங்கும் சந்தோஷமாய் இருந்தது, வாழ்க்கையில் ஒரு பிடிப்பு மீண்டும் வந்து விட்டது, புதுப் புடவையில் நான் புதிதாய்ப் பிறந்தது போல உணர்ந்தேன்.
இனி வயிற்றுப் பசியைப் பற்றிய கவலை எனக்கு இல்லை, ஒரு சின்ன ஆசைதான் நீங்க எல்லாரும் உதவும் மனப்பான்மையோட இருக்கனும், அப்போதான் எல்லாருக்கும் உங்களைப் பிடிக்கும்.
[முற்றும்]
8 years ago#3
உயர்வு பதவி ...
சென்னை நகரத்தின் மிகவும் பிரசித்தி பெற்ற மருத்துவமனையில் மகப்பேறு பிரிவின் நடைபாதையில் குறுக்கும் நெடுக்குமாய் நடந்து கொண்டிருக்கும் நான் பாலமுருகன், சாஃப்ட்வேர் கம்பெனியில் வேலை. என் மனைவி உள்ளே பிரசவ வேதனையில் துடித்துக்கொண்டிருந்தாள், நான் அவளுக்கு மேல் வலிக்காமலேயே துடித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒவ்வொரு ஆணுக்கும் வாழ்க்கையின் ரொம்ப பெரிய இக்கட்டான சூழ்நிலை இதுவாகத்தான் இருக்கும் என்றே தோன்றியது. என் அம்மா, அப்பா, மாமனார், மாமியார் அனைவரும் ஊரிலிருந்து வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.என் மனதில் ஒரு நிமிடத்தில் ஆயிரம் எண்ண அலைகள் ஓயாமல் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
என் மனைவியை கை பிடித்தது…
திருமணத்திற்கு பின்னும் ஆஃபிஸ்ஸே கதியாய் கிடந்தது…
அவளை கவனிக்க நேரமில்லாமல் ஏக்கம் கொள்ள வைத்தது…
“ஆஃபிஸ் ஆஃபிஸ்னு ஆஃபிஸையே கட்டிக்கிட்டு இருந்தா, பொண்டாட்டிய எவனாவது தட்டிக்கிட்டு போயிடுவான்னு” என் நண்பன் எதேச்சையாக சொன்னது…
மனதில் காதல் இருந்தும் அதை வெளிப்படுத்தாமல் விட்டது… என்று என் மீதே கோபம் கொள்ளச்செய்யும் அத்தனை விஷயங்களும் நியாபகத்திற்கு வந்தன.
என்ன செய்வது, கொடுக்கற சம்பளத்துக்கு கடினமாக உழைப்பது தவறா? அது ஒரு புது ப்ராஜெக்ட், என்னை நம்பி என் மேனேஜர் அந்த பெரிய வேலையை ஒப்படைத்திருந்தார். அதற்காக ரொம்ப அதிக நேரம் வேலை செய்ய வேண்டியிருந்ததால், தினமும் வீட்டிற்கு லேட்டாகத்தான் போக நேர்ந்தது, சில சமயங்கள் ஆஃபிஸ்லேயே தூங்கி விடுவேன்.
அமலா என் டீமில்தான் இருந்தாள், எனக்கு பெரும் உதவியாக இருப்பாள்; தினமும் லேட்டானாலும் கோபித்துக்கொள்ளாமல் எனக்கு கம்பெனி கொடுப்பாள். அமலா நல்ல அழகாக இருப்பாள், கொஞ்சம் மாடர்ன் கொஞ்சம் ஹோம்லி, அப்பப்போ என்னை காமத்தோடவே பாப்பா அந்த பாப்பா; பார்க்கும்போது எப்படா என்னை கசக்கி பிழியப்போறங்கற மாதிரியே இருக்கும். வேலையில் என் கவனம் இருந்ததால் அவளை அதிகமாக கண்டு கொள்ளவில்லை. இருந்தாலும் விடாமல் அவ்வப்போது யாரும் பார்க்காதவண்ணம் என் மீது வந்து முலைகளை உரசி சூடேற்றுவாள், எனக்கும் அது அப்போது தேவைப்படும் என்பதால் ‘சரி உரசிட்டுப்போன்னு’ விட்டுவிடுவேன்.
ஒருவழியாக அந்த ப்ராஜெக்ட் முடிவு நிலைக்கு வந்தது. யூனிட் டெஸ்டிங், சிஸ்டம் டெஸ்டிங் எல்லாம் முடிந்து, ப்ரொடக்ஷன் ரிலீஸுக்கு தயாரானது. ஒரு சனிக்கிழமை மாலை நேரத்தில் ரிலீஸ் செய்வது என்று முடிவு செய்து, எல்லாம் தயாராய் வைத்திருந்தோம்.
நானும் அமலாவும் சனிக்கிழமை காலையிலேயே ஆஃபிஸ் வந்து விட்டோம். ரிலீஸுக்கு தேவையான எல்லாவற்றையும் தயார் நிலையில் வைத்து கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ்டாக இருந்தோம் சனிக்கிழமை லீவென்பதால் வந்திருந்த நான்கைந்து பேரும் சீக்கிரமே கிளம்பி விட்டார்கள்.
அமலா என் பக்கம் அமர்ந்து,
“சோ பாலு, இந்த ரிலீஸ் முடிஞ்சதும் ஃப்ரீதானே”
“ரிலீஸ் முடியறப்போ, மிட்நைட் ஆயிடும், அதுக்கப்பறம் என்ன ஃப்ரீ”
“ஹய்யோ… ரிலீஸ் முடிஞ்சதும் ஆஃபிஸ் வொர்க் லோட் கம்மியாயிடும், அதுக்குப்பறம் வொய்ஃப் கூட ஜாலியா டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணுவீங்கள்ள”
“ஓ, அதைக் கேட்டியா; இனிமே பொண்டாட்டிக்கூட ஒரே ஜாலிதான்” என்று கண்ணடித்தேன்.
“பாத்தா அப்படி தெரியலியே”
“ஏன்… உண்மையாத்தான் சொல்றேன், இனிமே வொர்க்கையும் லைஃபையும் பேலன்ஸ் பண்ணப்போறேன்”
“எனக்கென்னவோ ஆஃபிஸ் வேலை செஞ்சி செஞ்சி, வீட்டு வேலையெல்லாம் மறந்தே போயிருப்பீங்கன்னு நினைக்கிறேன்”
“எந்த வேலைய சொல்ற”
“ஹ்ம்ம்… அநேகமா மேட்டர் பண்றதையே மறந்திருப்பீங்க”னு சொல்லி சிரித்தாள்.
அடிக்க கையை ஓங்கிவிட்டு “ஹாஹ்ஹாஹ்ஹா… அந்த மேட்டர்லாம் மறக்காது… ஏன்னா அது சப்கான்சியஸ் மைன்ட்ல சேவ் ஆகியிருக்கும்”
“ஓஹ் ஹோ” என சிரித்துவிட்டு, “சரி, ரிலீஸ் ஆரம்பிக்கப்போகுது, நான் போய் தண்ணி எடுத்துட்டு வர்றேன்” என்று சொல்லிவிட்டு அவளின் இரண்டு குடத்தையும் ஆட்டிக்கொண்டே நடந்தாள்.
புது ப்ராஜெக்ட் என்பதால், சாஃப்ட்வேர் இன்ஸ்டாலேஷன், ப்ராஜெக்ட் ஃபைல்ஸ் காப்பி, செட்டிங்ஸ், கான்ஃபிகரேஷன், அக்செஸ் பெர்மிஷன் என நிறைய வேலை இருந்தது. சொல்ல சொல்ல கேக்காமல் 9 மணிக்கு அமலா சாப்பாடு ஊட்டி விட்டாள். எல்லா வேலைகளையும் முடிக்க இரவு 10:30 மணியாகிவிட்டது. அமெரிக்காவில் இருக்கும் தீபா என்ற டீம்மேட்டிற்கு போன் செய்து, வேலை முடிந்ததையும், வெரிஃபிகேஷன் செய்யவும் சொல்லிவிட்டேன். கொஞ்ச நேரத்தில் அவள் மெஸஞ்சரில் வந்து மெஸேஜ் அனுப்பினாள்.
அமலா பக்கத்தில் வந்து “என்னாச்சு” என்றாள்.
“வெரிஃபிகேஷன் ஆரம்பிச்சாச்சு, இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம் ஆகும்”
“வாவ் க்ரேட், அதுவரைக்கும் என்ன செய்யலாம்” என்று என் கேபின் டேபிள் மேல் ஏறி அமர்ந்தாள். அவள் சட்டையின் மேல் பட்டன்கள் இரண்டை சஸ்பென்ட் செய்திருந்தாள். ட்யூப் லைட் வெளிச்சத்தில் அவளின் குண்டு பல்புகள் மெலிதாய் மின்னின.
நான் ஏதும் பேசாமல் அவளையே பார்க்க, அவள் என் பக்கம் குனிந்து என் வீல் பொறுத்திய சேரை தன்பக்கம் இழுத்தாள். காலையில் அவள் அடித்த பெர்ஃப்யூம் வாசனையும் வியர்வை வாசனையும் கலந்து என் மூக்கினை துவம்சம் செய்ய, என் உதடுகள் அவளின் முலையிடுக்கில் சிக்கித்தவிக்க, என் பட்டன்களையும் அவிழ்க்கத் தொடங்கினாள்.
நான் கேமராவை நோக்கி நோட்டமிட, எங்கள் பக்கம் ஃபோக்கஸ் ஆகியிருந்த கேமராவில் காஃபி கப் பொறுத்தப்பட்டிருந்தது.
“அடிக்கள்ளி” என மனதில் நினைத்துக்கொண்டு, “அமலா ஆஃபிஸ்டி இது” என்றேன்.
“அடேயப்பா, நீங்க ஆஃபிஸ்ல மேட்டர் பண்ண மாட்டீங்களோ?” என்று அவளின் இன்னொரு பட்டனை அவிழ்த்தாள்.
“அப்படியில்ல,” என்று உளறியபடி, நான்காவது பட்டனை நானே அவிழ்த்தேன். அவள் இறங்கி சட்டையை முழுதும் அவிழ்த்துவிட்டு, என் மடிமீது பைக்கில் ஏறி அமர்வதைப்போல அமர்ந்தாள். லேப்டாப்பை மடியில் வைத்து ஸ்க்ரீனை பார்த்து வேலை செய்வதைப் போல, என் மடியில் அவளை நன்றாக அமர்த்தி அவள் முலைகளைப் பார்த்தேன். சிறு பொற்குடங்களின் கீழ்பாகத்தை கறுப்புத்துணியால் மூடிவைத்ததைப் போலிருக்க, பிராவை கழட்டி பக்கத்தில் வைத்தேன். இரட்டைப்பூக்கள் இன்னும் மொட்டாகவே இருப்பதைப்போல இரண்டு முலைகளும் காட்சியளிக்க, நான் அவற்றை என் நாவினால் தடவி தடவி சுத்தம் செய்து, முலைக்காம்பிலிருந்து தேனை உறிஞ்சத்தொடங்கினேன்.
அவள் என் பேண்ட் பட்டனையும் ஜிப்பையும் கழட்டி, அவளின் டிக்கியை சற்று தூக்கி என் பேண்ட்டினை கீழிறக்கினாள், நானும் அவளுக்கு உதவினேன். ஜட்டிக்குள்ளே இருந்த என் டவர் அவளுக்கு சிக்னல் கொடுக்க, அவள் ஜட்டியை கீழிறக்கி, சிறுவர்கள் ஜாய்ஸ்டிக்கைப் பிடித்து விளையாடுவதைப்போல விளையாடினாள். என் ஆண்மைக்கு இன்னும் முறுக்கேற, அவளை என்னுடன் இறுக்கினேன். முகமெங்கும் சத்தம் வராமல் முத்தம் பொழிந்த போதும், அவளின் இதழுக்கும் முத்தம் பதிக்கும் போது, எலிக்குஞ்சு சத்தம் போடுவதைப்போல சத்தம் தெரித்தது.
அவளை அப்படியே அலேக்காகத்தூக்கி நான் அமர்ந்திருந்த சேரில் அவளின் பேண்ட்டையும் பேண்ட்டியையும் அவிழ்த்து உட்காரவைத்து அவள் முன் மண்டியிட்டேன், அவளின் கால்களை விரித்து என் தோள்களின் மேலிட்டு பெண்மைப்பூவினுள் என் நாவண்டை விட்டு, என் இதழ்களால் மூடினேன். வழிந்து கொண்டிருந்த மதன நீரை நொங்கை உறிஞ்சி சாப்பிடுவதைப்போல உறிஞ்சினேன். அதற்குள் என் தம்பி, நீ எச்சத்தை விட்டது போதும் மிச்சத்தை நான் பாத்துக்கிறேன் என் கொந்தளிக்க, நான் நிமிர்ந்து பார்த்தால் என் மானிட்டர் தெரியும் வண்ணம் அவளை கீழே படர்த்திப்படர்ந்தேன்.
இறுக்கமாய் இருந்த பெண்மைக்குள் நுணுக்கமாய் சிடி ட்ரைவ்வுக்குள் சிடியை நுழைப்பதைப்போல நுழைத்தேன், கொஞ்ச நேரத்தில் அது முழுவதுமாக லோடாகி மீண்டும் எஜெக்ட் செய்தது. அந்த இயக்கத்தை நிறுத்தாமல் அவள் முகத்தில் தெரிந்த வெற்றிப் புன்னகையை ரசித்துக்கொண்டே இருக்கையில், அவள் முலையிரண்டும் என் வேகத்திற்கேற்ப பேயாட்டம் போட்டது. ஒரு முலையை மௌஸை பிடிப்பது போல் பிடித்து, காம்பின் உச்சியை ஸ்க்ரோல் செய்து விளையாடினேன். அவள் என் முதுகில் கீபோர்டு இருப்பதைப்போல் தட்டிக் கொண்டிருந்தாள். உருண்டையான முலைகளும், தட்டையான வயிறும், பொட்டு சைஸில் தொப்புளும், மென்மையான தேகமும் என் உணர்ச்சிகளை இன்னும் கூட்டிக் கொண்டிருந்தது.
என் ஆண்மை அவள் பெண்மைக்குள் இருந்து வெளியேறாமல் எழுந்து சேரில் அமர்ந்தேன், இப்போது அவள் என் மீது அமர்ந்திருந்தாள், அவளின் இடுப்பைப் பிடித்து கொஞ்சம் மெதுவாக இயக்கி ட்ரையல் பார்த்து, பின்னர் வேகமாக அவளை இயக்கினேன். அவள் ‘அக்.. ஹக்… ஸ்ஸ்’ என்று முனகிக் கொண்டே இடுப்பை வேகமாய் ஆட்டிக்கொண்டிருந்தாள். இருவரும் மெய்யினால் மெய்மறந்து இன்பத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தோம். இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் என் விந்து அவள் பொந்துக்குள் பாய்வதற்கு ரெடியாயிருக்க, என் செல் ஃபோன் மணியடித்தது.
“யாருடா இந்த நேரத்துல” என்று எடுத்துப் பார்த்தால், என் மேனேஜர். இந்த நேரத்துல என் ஆண்மையை வெளியே எடுக்கவும் முடியாது, அவர் ஃபோன் காலை எடுக்காமல் இருக்கவும் முடியாது, அதனால் ஃபோனை எடுத்தேன். என் கம்ப்யூட்டர் ஸ்க்ரீனில், தீபா, இன்னும் 5-10 மினிட்ஸ்ல வெரிஃபிகேஷன் முடிஞ்சிரும் என்று கடைசியாக மெஸேஜ் அனுப்பியிருந்தாள்.
“ஹலோ” என்றேன் இன்னும் இயக்கத்தை நிறுத்தாமல்.
“என்னப்பா பாலு, எப்படி போய்ட்டிருக்கு”
“ஹ்ம்ம்… சூப்பரா போய்ட்டிருக்கு சார்”
“என்ன நிலைமைல இருக்கு இப்போ”
“டீப்பா வெரிஃபிகேஷன் பண்ணுது சார்”
“என்னது”
“இது தீபா வெரிஃபிகேஷன் பண்ணுது சார்”
“அது சரி ஏன் மூச்சு வாங்கறே”
“பாடிக்கட்டு ஏறி…”
“என்ன”
“படிக்கட்டு ஏறி மூச்சுவாங்குது சார்”
“ஏன் லிஃப்ட் யூஸ் பண்ண வேண்டியதுதானே”
“ஹய்யோ லிஃப்ட் யூஸ் பண்ணக்கூடாதுன்னு என் பொண்டாட்டி ஆர்டர் சார்”
அதேசமயம் தீபா “ஆல் வொர்க்கிங் ஃபைன், சோ கங்ராட்ஸ் ஃபார் சக்சஸ்ஃபுல் ரிலீஸ்” என்று மெஸேஜ் அனுப்ப எனக்கும் என் ஆண்மையிலிருந்து குபுகுபுவென விந்து பாய்ந்தது.
“அதுசரி, ரிலீஸுக்கு இன்னும் எவ்ளோ நேரமாகும்”
“ரிலீஸ் ஆயிட்டே இருக்கு சார்”
“என்னப்பா”
“இப்பதான் தீபா மெஸேஜ் அனுப்பினாங்க, எல்லாம் கரெக்ட்டா வொர்க் ஆகுது, ரிலீஸ் சக்சஸ்னு”
“ஓ க்ரேட் வொர்க், கங்ராட்ஸ்ப்பா… தேங்க்ஸ் ஃபார் த ஹார்டு வொர்க்”
“தேங்க் யூ சோ மச் சார்”
“எஞ்சாய் யுவர் சன்டே, மன்டே மீட் பண்ணலாம்”
“ஓகே ஷ்யூர் சார்”
“ஆமா அமலா என்ன பண்றா”
“அவ படுத்துட்டிருக்கா”
“ஓ தூங்கிட்டாளா, ஓகே குட் நைட் பை” என்று ஃபோனை ஒருவழியாக வைத்தார்.
நான் சேரை கம்ப்யூட்டர் பக்கம் நகர்த்தி தீபாவிற்கு ரிப்ளை மெஸேஜ் அனுப்பினேன்.
குழந்தை போல என் தோளில் சாய்ந்திருந்த அமலாவை எழுப்பி, முகமெங்கும் முத்தமிட்டேன். பாதிக்கண்ணை திறந்த அவளிடம் “ரிலீஸ் சக்சஸ்” என்று அவள் நெற்றியில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டு, “ஐ லவ் யூ அமலா” என்றேன். அவள் அழகான புன்னகையை வீசினாள்.
அப்பப்பப்பா… என்னென்னவோ நினைத்துக்கொண்டிருந்த என் மனது “சார் உங்களுக்கு பெண் குழந்தை பிறந்திருக்கு” என்ற ஒலி கேட்டு விழித்துக்கொண்டது. சந்தோஷத்தில் திக்கு முக்காடி என் மனைவியிருந்த அறைக்கு சென்றேன். குழந்தை என் மனைவியைப் போலவே அழகாக இருந்தாள்.
நான் என் மனைவியிடம் சென்று, பாதிக்கண்ணை திறந்த அவளிடம் “ரிலீஸ் சக்சஸ்” என்று அவள் நெற்றியில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டு, “ஐ லவ் யூ அமலா” என்றேன். அவள் அழகான புன்னகையை வீசினாள். எனக்கு இன்று முதல் அப்பா எனும் “பதவி உயர்வு” என் அமலாவால் கிடைத்தது.
[முற்றும்]
பின்னூட்டக் குறிப்பு:
நீங்க: ஏம்ப்பா… உன் பொண்டாட்டிக்கு குழந்தை பொறந்துச்சா இல்ல அமலாவுக்கு குழந்தை பொறந்துச்சா.
நான்: அட, அமலாதாங்க என் பொண்டாட்டி. நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒரே ஆஃபிஸ்லதான் வேலை பாக்குறோம், அந்த ரிலீஸுக்கப்பறம் நாங்க சூப்பரா எஞ்சாய் பண்றோமே!
நீங்க: அப்புறம் ஏன் வேற யார்கூடயோ மேட்டர் பண்ற மாதிரி எழுதியிருக்க?
நான்: பொண்டாட்டிக் கூட மேட்டர் பண்ற மாதிரி எழுதினா நிறைய பேரு இன்ட்ரெஸ்ட்டா படிக்க மாட்டேங்கறாங்கப்பா. அதுவும் இல்லாம கதைல ஒரு ட்விஸ்ட் வேணும்ல
நீங்க: அதுசரி… ஆமாம் அது என்ன நடுவுல உன் பொண்டாட்டி லிஃப்ட்ல ஏறக்கூடாதுன்னு ஆர்டர் போட்டதா சொன்னியே!
நான்: அது ஒரு தனிக் கதைங்க… அதை இங்க போய் படிங்க… லிஃப்டிற்குள் ஏறாதீர்கள்.... இந்த கதைக்கு இரண்டாம் பாகமாய் பதவி உயர்வை எழுதியிருக்கிறேன்.