பூந்து விளையாட பூஜா! ஆடிக்களிக்க அம்மா!! பாகம் 02
அம்மாவின் அம்சமான வீணைக் குடம் என் மார்பை உராய்ந்தவாறு… அய்யோ. இலவம் பஞ்சுல செய்திருப்பாங்களோ? அவ்வளவு சாஃப்ட். மெல்லப் பிடித்து இறங்க உதவி செய்தேன். என் தம்பி பட்டுனு துள்ளி விரைத்து, நானும் ஏதாவது உதவி செய்யட்டுமான்னு கேட்டான்.
“வாடி. வத்சு. பூச்சி. அஸ்வினி, போய்ட்டு வந்துடலாம். இதோட வீட்டுக்குத் தான். ஒரு காபியும் சாப்பிட்டு வந்துடலாம்”
எல்லோரும் இறங்க முதல்ல அம்மா, அடுத்து வத்சு ஆண்ட்டி, அதுக்கப்புறம் அஸ்வினி, பூஜான்னு இறங்க நான் குடுகுடுன்னு பூச்சி கிட்டே போய் ஒட்டி நின்று மெல்ல அவளோட தோள்பட்டைகளை தொட, அதுக்கு முன்னே என் தம்பி அவளோட குண்டிக்கு கிஸ் அடித்தான். திரும்பி ஒரு மொர மொரைச்சு,
“ எங்கூட பேசாதேண்ண்ணா. என்ன தொடாதே. இன்னிக்கு நைட் அம்மா அப்பா வந்ததும் உனக்கு இருக்கு. அப்போ வச்சிருக்கேன் உன்னை”
எனக்கு கொஞ்சம் கூட பயமே இல்லை. நானும் பழிப்பு காட்டிட்டு எனக்கு பின்னாடி இருந்த ஒரு ஆண்ட்டியின் இடுப்பை பற்றி கீழே இறங்க வழி ஹெல்ப் ஹெல்ப் தான். செய்தேன் அய்யோ செம கட்டைடா. சாமி இந்த பஸ் முழுக்க இருக்கும் ஆண்ட்டிகளின் எண்ணிக்கை இருவது இருக்கும். ஆனா நம்பர் ஒன் அம்மா தான். அடுத்தது தான் மற்றவங்கல்லாம். எல்லோரும் காபி டீ, பாத்ரூம் இத்யாதில்லாம் முடிச்சிட்டு வந்தனர் பூஜா என்கிட்டே வந்து எங்களுக்கு கேட்கும் குரலில்
“அம்மா. ஆண்ட்டீ. யாரும் பணம் குடுக்காதீங்க. இன்னிக்கு எல்லா செலவும் அண்னனோட ட்ரீட் என்னண்ணா? ஓக்கேவா? ஏன்னா அவன்தான் ரொம்ப குஷி மூடுல இருக்கான்?” என்னை பார்த்து கண்ணடித்து “அண்ணா. இன்னும் சொல்லவா. போதுமா?” சிரித்தாள். நான் ஓடிப் போய் அவளோட வாயை பொத்தினேன்.
“போதும்டி. பிசாசே. சரி நானே தரேனே?” என் தங்கச்சி பூஜாவை மெல்ல சந்தடி சாக்கில் கட்டிக் கொண்டேன். அவளும் எதிர்க்கலே. அனைவரும் பஸ்ஸில் ஏறினோம்.அம்மாவிடம் பூச்சி.
“அம்மா. நீயே அண்ணன் கூட போறியா? இல்லே நான் போகட்டா?”
“வேணாண்டிம்மா. நானே போறேன். அப்புறம் பத்து நிமிஷத்துல. சண்டைனு வருவே? நானே போறேன்” வேகமா வந்து என்னைத் தாண்டித் தான் ஜன்னல் சீட்டுக்கு போகனும். நான் வழியில் அடைத்துக் கொண்டு இருக்க.
“டேய். நான் உள்ளே போயிடறேன்.“ உள்ளே போகும் போது மீண்டும் வீணைக்குடங்கள். இம்முறை இரண்டும் மொத்தமாய் அழுந்த நானும் இசைந்து அழுத்தி அணைத்து அம்மாவை உள்ளே அமர்த்தினேன் பஸ் கிளம்பியது. என் ராக்கெட்டும் கிளம்பிட்டது.
அம்மா என்னிடம் “அய்யோ. அந்த பொண்ணு ஏன் உன்னை அத்தினி பேர் எதிர்லே உன்னை பணம் குடுக்க வச்சா?” கிண்டினாள்.
“தெரியலையேம்மா. அவ போக்கே புரியலை அப்போ சண்டை போட்டா. அப்புறம் நான் உன்கூட உட்காரட்டான்னு கேட்கிறா?”
“ஆமாண்டா. என்ன பொண்ணோ?” என் தோளின் மீது சாய்ந்து கொண்டாள். நானும் என் முழங்கையை அம்மாவின் வலது பழத்தில் அழுத்தி வைத்துக் கொண்டேன். அம்மாவும். தன்னோட புடவையை நல்லா இழுத்து விட்டு என் கையையும் மறைச்சிட்டாள். அய்யோ. பஸ்ஸிலயே அம்மாவிடம் சம்மதம் பெற்று விட முடியுமோ? என் மனசும் தடியும் சந்தோஷத்துல துள்ளின. முலைகளின் பிளவு லேசா தெரிய
“அம்மா. இன்னும் உங்களோட மார்ல, அரிசி இருக்கு…….ம்ம்ம்ம்மா.” மெல்ல இழுத்தேன். நூல் விட்டேன் அம்மா என்னை பார்த்தாள். அக்கம் பக்கமும் பார்த்தாள்.
“ம்ம். முடிஞ்சா? எடுத்துடேன்.” குரல் கம்மியது வெட்கத்திலா? உடனே விரலை உள்ளே செலுத்தி பிளவில் தடவ.
“ம்ம்.மா.டேய். சீக்கிரமா. யாரும் பார்த்துட்டா அசிங்கமா நினைப்பாங்கடா. ஸ்ஸ். உன் விரல் ரொம்ப சில்….லுனு இருக்குடா.” கண்களை சுழற்றினாள்.
“ம்மா. என் விரல் சில்லுனு இல்லே. நீங்கதான் சூடாய்ட்டீங்கம்மா.”
“ச்ச்ச்சீ.ச்ச்ச்ச்சீ. போடா.” என் கையை பிடித்துக் கொண்டாள். நான் வெற்றிகரமாய் முலைகளின் பிளவிலிருந்த ரெண்டு அரிசியை எடுத்துட்டேன். இல்லாத அரிசிகளை துழாவித் தேடிக் கொண்டிருக்க
“ச்ச்சீ. டேய். போதும் எல்லாம் எடுத்தாச்சில்லே. தடவிக் கிட்டேயிருக்கே. யாராச்சும் பார்த்துட்டு வேணாம்டா.” சிணுங்கிக் கொண்டே என் கைகளை தள்ளி விட்டு புடவையை சரி பண்ணிக் கொண்டாள் சரி. இப்போதைக்கு இது போதும்னு கண்ணை மூடிக் கொண்டு தூங்குவதுபோல் ஆழ்ந்த யோசனையில் ஆழ்ந்தேன். ஆனால் கைகள் அம்மாவை இறுக்கி தழுவிக் கொண்டு தான் இருந்தது. கடைசி சீட் இல்லையா? தூக்கி தூக்கி போட பஸ் ஆட்டத்திற்கேற்ப முலைகளை மெல்ல இடிப்பதும், அழுத்துவதுமா இடுப்பை தடவிக் கொண்டேயிருக்க ஈடு குடுத்துக் கொண்டே அவளும் வந்தாள். அட. இந்த டிரைவர். அந்த அளவிற்காவது பஸ்ஸை ஆட்டி ஆட்டி ஓட்டி வந்தானே பஸ் ஏதோ ஒரு இடத்துல சடன் ப்ரேக் போட. என்னோட தொடையிலிருந்த அம்மாவின் கை என் தடியின் மீது பட, என் தடி தான் எப்படா சான்ஸுன்னு அலையுதே சட்டுனு எழுந்து அவளின் கையை நெம்ப, அம்மா அதிர்ந்தாள். ஒரு நொடி கையை அழுத்தி பின் பட்டுனு எடுத்துட்டு என் கண்ணை நோக்கிட்டு, சடார்னு வேறு பக்கம் திருப்பிட்டா முகத்தை. ஆனால் நொடி நேர நோக்கில், அம்மாவின் கண்கள் ஆயிரம் கதை சொல்லியது. முகம் நன்றாக சிவந்து விட்டது சிறிது நேரம் கழித்து மெல்ல என்னை திருட்டுப் பார்வை பார்க்க. நான் அரைக்கண் மூடி திறந்து கோழி தூக்கம். மெல்ல என் தொடையில் கை ஏதேச்சையாய் படுவதை போல போட்டாள். ஆனால் இம்முறை அந்த ஸ்பரிசத்தில்அழுத்தலில் அவஸ்தை அழைப்பு ஏக்கம் தவிப்பு. எல்லாம் தெரிய நான் ஒன்னுமே தெரியாத மாதிரி நெளிந்து, அம்மாவின் கை மேல் என் கை போட்டு, கொஞ்சம் அழுத்தி என் தடியருகே இழுக்க திருட்டுக் கள்ளி அக்கம் பக்கம் பார்த்துட்டு, உள்ளங்கையில் மொத்தமா என்னோட தடியை ஒரு அமுக்கிட்டு, பொசுக்குனு எடுத்துட்டாள்.
எனக்கு சந்தோஷத்துல கை காலெல்லாம் மெல்ல நடுங்க குஷியில் நாக்கு உலர்ந்தே போனது அம்மாவும் க்ரீன் சிக்னல் குடுக்கறாளோ? ஒட்டு மொத்த சந்தோஷமும் ஒரு சேர அய்யோ நான் தான் உலகத்திலேயே பாக்கியசாலி. கொஞ்சம் கைகளை மேலுயர்த்தி அம்மாவின் பழுத்த பப்பாளிகளை மெல்ல வருடி திருட்டு சுகம்ம்? அம்மாவும் அக்கம் பக்கம் பார்த்து முந்தானையை சரி செய்து, எனக்கு ஊக்கமளித்தாள். எங்க ஊர் வந்தது. இறங்கியே ஆகனும். எனக்கு ஏக்கம். அம்மாவின் முகத்திலும் அதே ஏக்கம்ம்ம்.
“டேய். இறங்கே…ன்டா. வீடே வந்துடுச்சிடா.” இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தள்ளி வந்திருக்கலாமோன்னு ஏக்கம் தெறிக்கும் குரல்.
“என்னஅதுக்குள்ளவா? ச்சீ. போம்மா. தூக்கம் நல்லா கண்ணை சுழட்டுது” அம்மா, என்னை தடவ விட்டு இறங்கிக் கொண்டே
“வீட்டுக்கு போய், நல்லா தூங்ங்ங்ங்ங்கலாமே…டா.? இப்போதைக்கு இறங்கித்தான் ஆகனும்” இறங்கினோம். எனக்கு நல்ல போதையாயிருந்தது. தம்பி எனக்கு ஏதாச்சும் வழி காட்டுன்னு முரைத்து கொண்டிருக்க. பாத்ரூம் ஓடினேன். கையில் பிடிக்க. எல்லோரும் அவங்க அவங்க சாமானை பிடித்து கொண்டு போய்ட்டனர். அம்மா கிச்சனுக்கு போய்ட்டாள் எனக்கு அடுத்து கட்ட நடவடிக்கை என்னன்னு? குழப்பம்அங்கே வந்த பூஜா.
“என்ன….ண்ணா. ஒரே குழப்பாமாயிருக்க போலிருக்கு? எனி ஹெல்ப்?” கண்ணடித்து உரக்க சிரித்தாள் அம்மா கிச்சனிலிருந்து வந்து
“ம்ம்ம். சிரிச்சா ஒரேடியா இப்படி இல்லேன்னா சண்டை போடவேண்டியது? என்னடி இளிப்பு?” பூஜாவின் காதை மெல்ல திருக
“ஆ.அய்யோம்மா. ஒன்னுமில்லே. அண்ணன் நேற்று ராத்திரி சினிமாக்கு போனானில்லே. அதான் தூக்கம் கம்மியாடிச்சே தலை வலிக்குதா? தூக்கம் கண்ணை சுழட்டிகிட்டு வருதோன்னு கேட்டேன்.” அம்மாவும் உடனே
“ஆமாண்டா. நானே கேட்கணும்னு நினைச்சேன். என்ன படத்துக்கு போனே? யாரெல்லாம் போனீங்க.?” சாதாரணமாய் கேட்டாள். அதுக்கு பூஜா? பட்டுனு சிரித்தாள். எனக்கு என்ன படம்னு சொல்லி சமாளிப்பதுன்னு யோசனையே பண்ணலையே யோசிக்கு முன் பூஜாவே. அம்மாவிடம்
“எனக்கு தெரியும் ஆனா அவன் சரின்னு சொன்னா சொல்லுவேன்.” என்னை அர்த்த புஷ்டியுடன் பார்க்க. எனக்கு அய்யோ போட்டு குடுத்துடுவாளோன்னு திகிலாயிட்டது.
“டேய். சொல்லச் சொல்லேண்டா. ரொம்பத்தான் அலட்டிக்கிறே?” என் தலையில் மெல்ல குட்டினாள் நான் என்ன பதில் சொல்வதுன்னு முழித்தவாறேனு மையமாய் சிரித்தேன். வழிந்தேன் சட்டுனு பூஜா
“ம்மா. நான் சொல்றேன். இவனுங்க ப்ளான் பண்ணினது ’கனவில் கில்மா‘ ன்னு ஷகீலா, ஷர்மிலி ஆண்ட்டிகளின் மட்டமான மலையாள படம்.ஆனா. அங்கே போனா வேற படம்.”
அதனால வேற வழியில்லாம ஆண்ட்டியோட வந்து தங்கிட்டான்ன்னு சொல்லிடுவாளோன்னு பயந்தேன் ஆனா, சொல்லலை.
“ஆண் குரங்கின் காம சேட்டை….ன்னு ஏதோ டப்பிங் படம் பார்த்துட்டு வந்துட்டான்? அண்…ண்ணா. சரிதானேடா.” என்னை பார்த்து கண்ணடித்தாள் கிராதகி அய்யோ. இவளோட தொந்தரவு தாங்கலையேடா சாமி. இவளை என்ன பண்ணலாம். அம்மா சிரித்துக் கொண்டே
“என்னென்ன படம் எடுக்கிறானுங்க பாரு பேரை பாரு இவனுங்களும் படம்னா கூட ஆண்ட்டிகளின் படமாத் தான் பார்க்கணுமா? ” அலுத்துக் கொண்டாள் அம்மா.
அதானே அம்மா அப்பாவோட குத்தாட்ட படம் மாதிரி எடுத்ததை பார்த்தா என்ன சொல்லுவாளோ? நானும் அந்த இடத்தைவிட்டு நழுவினேன். பையை திறந்து ஹேண்டி கேமை எடுக்கும்போது, யாரோ வரும் சத்தம் வரவே பட்டுனு பாத்ரூம் போய் மெதுவா எல்லா படங்களையும் ரிவ்யூ பண்ணி பார்க்க அய்யோ என்னமா இருக்கு
முதல் படம் : ஒரே பொண்ணு தொழில்காரி கேஸ் மாதிரி இருக்கு? ரெண்டு பேர் ஒன்னா ஓழாட்டம் போட்டிருக்கானுங்க.
இரண்டாவது, மூனாவது படம் : ரெண்டுமே முதலிரவு. சூப்பரான செக்ஸ் படம் கலக்கியிருந்தனர். வெட்கப்படும் பெண்கள். அப்புறம் கூச்சம்விட்டு கலக்கின ரெண்டு ஜோடிகளும்.
அடுத்தது: அம்மா அப்பா. முழு லைட் வெளிச்சத்துல அய்யோ. செம ஆட்டம். அப்பாக்கு கொஞ்சம் வயசாயிட்டதால கொஞ்சம் சுணக்கம். ஆனா அம்மா என்ன ஒரு கட்டை அம்சமா இருந்தாங்க. முழுசா மூணு ஷாட் போட்டும், அவங்க கண்கள்ல காம வேட்கை அடங்கலே நான்தான் ஹெல்ப் பண்ணனும்
கடைசி படம்.: நானும் ஆண்ட்டியும் குனிய வச்சு போட்டது சூப்பராயிருக்க. என் தடி விரைத்து அடங்க மறுத்தான். அய்யோ பாத்ரூம் வந்து ரொம்ப நேரம் ஆயிடுச்சி அம்மா பூச்சி எவளுக்காவது மூக்கில வேர்க்கும் வெளியே வந்தேன் எதிர் பார்த்தமாதிரியே பூச்சி இடுப்பில் கைவைத்து என்னை முறைத்துக் கொண்டே.
“அம்மா. பேசாம இவனோட பெட்ட பாத்ரூமிலேயே போடுமா? அங்கேயே தூங்கிடுவியா என்ன? எவ்ளோ நேரம்தான் வெய்ட் பண்ணுவது ” நானும் வெவ்வேன்னு ஓடினேன். இவளை எப்படியாவது அடக்கணும்னு நினைச்சு ஹேண்டி கேமோடு உள்ளே போய்ட்டேன்.
எல்லோரும் பிரயாண களைப்போடு கொஞ்ச நேரம் துங்கினர். நான் சத்தம் போடாமல், ஹேண்டி கேம்லேருந்து அனைத்து வீடியோக்களையும் கம்ப்யூட்டரில் சேவ் பண்ணிட்டு, ஹேண்டி கேமை எடுத்துக் கொண்டு பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்தேன். இதை இங்கே செட் பண்ணிட்டா? நல்ல இடமா பார்க்கணும்ன்னு. நாலா பக்கமும் கண்ணை சுழற்றினேன். எங்க வீட்டு பாத்ரூம் சின்னதுதான். நாலுக்கு ஆறடிதான் ஆனா இதை யூஸ் பண்றவங்களோட ஐட்டங்கள்தான் பெருசு. 36”…38”ன்னு கனிகளும் கும்ம்….னு குண்டிகளும் பணியாரமும் கொஞ்சம் எட்டாத உயர்த்தில் ஒரு சின்ன சதுர ஓட்டை. கட்டும் போது சாரக்கட்டை வைக்க பயன்படுத்திட்டு மூடாம விட்டுட்டாங்க போல. இப்போ. செம கட்டைகள் குளிப்பதையும் கண்டு களிக்க உதவியாயிருக்கு ஸ்டூல் போட்டு ஏறி உள்ளே வச்சு செட் பண்ணி கீழே இறங்கி, என்னை எப்படி படம் எடுக்குதுன்னு பார்த்து சின்ன சின்ன ஆங்கிள் மாற்றி முழு திருப்தியா வேலை முடிக்க ஒரு மணி நேரம் ஆயிட்டது சாதாரணமா பார்த்தா தெரியாத அளவு செட் பண்ணிட்டேன் ஆனா கண்டுபிடிச்சா பூச்சிதான் கண்டுபிடிக்கணும் பார்க்கலாம்னு வெளியே வந்தேன். யாரும் வெளியில் இல்லே. நல்ல காலம்.
நானும் சிறிது நேரம் கண்ணசந்தேன். நைட்லேர்ந்து எத்தனை ஷாட்? டையர்ட் இருக்காதா என்ன? அம்மா சாயங்காலம் காபி குடுத்து எழுப்பினாள். அப்பப்பா. எவ்ளோ அம்சமா இருக்காங்க. சாதாரண வாயில் புடவையிலும் அம்மா மெல்லக் கனைத்து.
”க்ஹூம். ஏண்டா. நீ முழிக்கிறே? ஏதாவது திருட்டு வேலையா? முழியே சரியில்லை.” என் கன்னத்தை கிள்ளினாள்.
“அய்யோம்மா. இல்லைம்மா. இந்த சிம்பிள் புடவையிலும் ஜம்முனு தேவதை மாதிரி இருக்கீங்களேன்னு பார்த்தேன்” இளித்தேன். என் காதை திருகிக் கொண்டே.
“இருக்கும்டா. தேவதை. அப்புறமென்னது? அது கோயில் சிலை இன்னுமென்னென்ன இருக்கோ எல்லாத்தையும் சொல்லிடுடா.” வெட்கி சிரித்துக் கொண்டே போய்ட்டாள் ஆஹா. நாம் சொன்னதை மறக்கலே. ஆண்டவனே. இந்த பூச்சி சைத்தான். மட்டும் கொஞ்சம் ஒத்துழைச்சா.? கண்டிப்பா கொஞ்சம் கொஞ்சமா கவிழ்த்துடலாம்னு நினைத்துக் கொண்டேன். காபி குடிச்சிட்டு வெளியே வந்தேன். பூஜா எங்கோ கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள். டைட் சுடிதார் எல்லோரும் சைட் அடிக்கும் அளவிற்கு? ஜம்முனு இருந்தாள்.
“ஆமாண்டி. இப்படி டைட்டா சுடி போட்டுக்கினு போ. அப்புறம் அவன் சைட் அடிச்சான். இவன் கண்ணடிச்சான் உன் ஃப்ரெண்டாத்தான் இருக்கும்ன்னு கண்ணை கசக்குடிம்மா. இவளோட ட்ரெஸ்ஸ பாருங்களேன்.” சும்மா அம்மாவையும் துணைக்கழைச்சேன். என்னை எப்படியெல்லாம் கலாய்க்கிறா இவ? அம்மா வருவதற்குள். பூஜா. துப்பட்டால்லாம் ஒழுங்கா போட்டுக் கொண்டாள். அம்மா வந்து
“என்னடி. ஒரே சண்டை சச்சரவு. என்ன ப்ரச்னை? நல்லாத் தானே இருக்கு இந்த சுடிதார்.?”
“இப்போ சரியாயிடுச்சிம்மா. ஒன்னும் ப்ராப்ளமில்லே.” பூஜாவும் என்னை கண்களால் எச்சரித்து விட்டுக் கிளம்பினாள். அதே நேரம் அப்பாவும் என் செல்லுக்கு போன் பண்ணினார்.
“டேய். கவுதம். எல்லாம் வந்து சேர்ந்தாச்சா.”
“ம்ம்ம். வந்துட்டோம்ப்பா. வந்த உடனே போன் பண்ண நினைச்சோம். நீங்க ஆபீஸ்ல பிஸியாயிருப்பீங்கன்னுதான். பண்ணலைப்பா.”
“அம்மா. இருக்காளாடா. குடு.” போனை அம்மாவிடம் குடுத்தேன்.
“ம்ம்ம்.சொல்லுங்க.ஹூம். ஒன்னும் ப்ரச்னையில்லே. ஆமாம். சொல்லுங்க.”
“நைட். நான் வர லேட்டாகும் பவ்வ். எங்க எம்டி, ஊரிலேர்ந்து வராரு அந்தாளை ரிசீவ் பண்ணி பக்கத்து ஹோட்டல்ல தங்க வச்சுட்டுத் தான் வருவேன். நைட் 10 மணிக்குத்தான் ஃப்ளைட் அதுக்குள்ளே வீட்டுக்கு வந்தும் திரும்ப முடியாதுல்ல்ல. அதான் அவன் கவுதம்கிட்டே குடு”
“சரிங்க. நான் என்ன தனியாவா இருக்கேன். பயப்பட? பசங்க இருக்காங்க. நீங்க எல்லா வேலையும் முடிச்சிட்டே வாங்க. அவன் கிட்டே தரேன்.” இந்தாடா. போனை குடுத்தாள். அம்மாவை மெல்ல தோள் பட்டையை அணைத்துகிட்டே இழுத்துக் கொண்டேன். அவளும் கிட்டே வந்துட்டாள்.
“டேய். ஊருக்கு போவதற்கு முன்னமே பண்ண நினைச்சேன்டா. என் வண்டியை கொஞ்சம் சர்வீஸுக்கு விடுடா. கொஞ்சம் லேசாக மக்கர் பண்ணுதுடா. பழைய வண்டி ஆனா நல்லா ஓடும்”
“ஆமாம்ப்பா. இப்போ வர வண்டிகளைவிட பழைய வண்டிகள்தாம்…ப்ப்பா. என்னோட சாய்ஸும் எனக்கு உங்க வண்டி ரொம்ப பிடிக்கும்ப்பா. நானே இன்னா ப்ராப்ளம்ன்னு பார்த்து. சர்வீஸ் பண்ணி வச்சிடறேனே. உங்க வண்டில எவ்ளோ தூரம்ன்னாலும் போலாம். தாங்கும் இப்போ வர வண்டிகள் லாயக்கில்லேப்பா.ஆமாம்ப்பா. எனக்கு கூட புது வண்டியே வேணம்ப்பா. உங்க வண்டியையே ரெண்டு பேரும் மாத்தி மாத்தி ஓட்டிக்கிலாம்ப்பா கண்டிப்பா தாங்கும் செம்ம வண்டியாச்சே சரிப்பா. அம்மாகிட்டே குடுக்கட்டா.” அம்மாவின் இடுப்பை தழுவிக் கொண்டே பேசினேன்
“பக்கத்துல இருந்தா குடுடா. சாவி அவகிட்டேதான் குடுத்திருந்தேன்” முகம் சிவந்திருந்த அம்மாவிடம் குடுத்தேன்.
“பவ். நீ பய்ப்படாம வண்டியை குடுடி. சர்வீஸ் பண்ணிகொண்டு வரட்டும்.” அம்மா என்னை விஷமமாய் பார்த்துக் கொண்டே.
“என்னங்க. அவன் சின்ன பையன். கவனமா ஓட்டுவானா. உங்க வண்டி பெருசாச்சே. பயமாயிருக்குங்க. ம்ம். நீங்க சொன்னா. சரிங்க.”
“அவனா. சின்ன பையன்? நான் இல்லாத நேரத்துல அக்கம் பக்கம் வண்டில்லாம் ஓட்டிப் பார்த்துருக்கேன். சூப்பரா ஓட்டுவான். ஒண்ணுமே பயப்படாம குடுடி. அப்புறம் நீயே சொல்லுவே அவன் என்னை விட நல்லா ஓட்டறான்னு?” போனை வைத்து விட்டு, என்னை பார்த்து
”ம்ம். என்னடா1 உங்கப்பாவே நீ அவரைவிட நல்லா ஓட்டுவேன்னு சர்டிஃபிகேட் தராருடா. என்ன விஷயம்?” நான் அம்மாவின் தலை முடி லேசாய் கலைந்திருந்தை ஒதுக்கி விட்டுக் கொண்டே. என் காலரையும் தூக்கி விட்டு
“ம்ம்மா. நீங்கதான் பயப்படுறீங்க. விட்டுக் குடுத்துப் பாருங்க. அய்யாவோட வேகம். அப்புறம்தான் நீங்க நம்புவீங்க.”
“ம்ம். பார்க்கலாம். போடா.”.ன்னு உள்ளே போய்ட்டாள்.
ஆஹா. அம்மாவிற்கும் நான் இரட்டை அர்த்தத்தில் பேசியது. புரிந்திருக்கு. என்ன பண்ணலாம். எப்படி துவங்கலாம்.? ஒரே கன்ஃப்யுஷன்? இந்த பூஜா எப்போ வருவாள்? காலிங் பெல் சத்தம். அவதான் பூஜாவாகத்தான் இருக்கும். கதவை திறந்தால் பூஜா. அஸ்வினி, அவங்க அம்மா வத்சு ஆண்ட்டி.
“ஆண்ட்டி. வாங்க.” உள்ளே அழைத்தேன். உடனே பூச்சியும் அஸ்வினியும்.
“ஆண்ட்டி மட்டும்தான் கண்ணுக்கு தெரியுதோ?”ன்னு உள்ளே போயினர்.
ஆண்ட்டி. இன்னிக்கி ராத்திரியும் என்னை தன்னுடன் தங்க அழைப்பாளோ? ஆனா ஆண்ட்டியின் முகம் லேசாக வாட்டமாயிருந்தது. அம்மாவை பார்த்ததும். ஆண்ட்டி மேலும் கலங்கி.
“பவானிக்கா. அவரோட அக்காவுக்கு ஹார்ட் அட்டாக்காம். அவரு கிளம்பிட்டாரு. என்னையும் நேரே ஸ்டேஷனுக்கு வரச் சொல்லிட்டாருக்கா.? அஸ்வினிக்கு ஏதோ எக்ஸாம்னு வரலைன்னு சொல்லிட்டாக்கா. அதான் அவளை இன்னிக்கு ராத்திரி இங்கேயே தங்க வச்சுக்கங்க.” பதறும் அவளை அம்மா ஆதரவாய் அணைத்துக் கொண்டு.
“ஒன்னும் ஆகாது வத்சு. பயப்படாதே. அஸ்வினி இங்கேயே இருக்கட்டும் நான் பார்த்துக்கிறேன். நீ பதட்டப்படாமே போய்ட்டு வாடி. அஸ்வினி, பூச்சி கூடவே இருக்கட்டும் நீ எப்படி கிளம்பப் போறே?” உடனே பூஜா. அம்மாவிடம்.
“ம்மா. ஆட்டோல்லாம் வேணாம். அண்ணன்கிட்டே சொல்லி வண்டில கொண்டு போய் விடச்சொல்லும்மா.?” ஆஹா. இந்த பூச்சிக்கி நன்றி
” டேய். கவுதம். ஆண்ட்டியை. ஸ்டேஷன்லே கொண்டு போய் பத்திரமா விட்டுட்டு. வாடா.” என் முகத்தில் பிரகாசம். கிளம்பினோம். எனக்கோ என்ன செய்வதுன்னு குழப்பம். நைட் அம்மாவை மடக்க ப்ளான் போட்டால். இந்த குட்டி பிசாசுங்க ரெண்டு இருக்கு. இப்போ ஆண்ட்டியோடு ஆனந்த சவாரி இருக்கு. இரு. ஒன்னு ஒன்னா பார்ப்போம். வண்டில அமர்ந்ததும்.
“டேய். கவுதம். மெல்ல போடா. வத்சு பயப்படப் போரா வத்சு. அவனை கெட்டியா புடிச்சுக்கோ பத்திராம ஓட்டிட்டு போடா. அவ வந்ததும் சொல்லணும் நீ எப்படி ஓட்டினேன்னு என்ன?”
“சரிம்மா. நான் நல்லாத் தான் ஓட்டுவேன். நீங்களும் சொல்லுவீங்க. பாருங்க.” நான் வழிய.
“அப்புறம் என்னை ஓட்டு. இல்லல்ல எனக்கு ஓட்டிக் காட்டு. இப்போ பத்திரம்டா.” ஆண்ட்டி என் தோள் பட்டையை பிடிக்க. அவளோட குண்டு மாம்பழம் என் முதுகில் இடிக்க. ஜிவ்வுனு வண்டியை கிளப்பினேன். வழி முழுக்க ஆண்ட்டி அமுக்கின பழங்களை எடுக்கயில்லை. கழுத்து பூரா முத்தம் குடுத்து நக்கிகொண்டே வந்தவள்.
“கவுதம் நான் இன்னும் ரெண்டு நாள்லேயே வந்துடுவேன். வந்தவுடன், வீட்டுக்கு வந்துடுடா. அஸ்வினி காலேஜ் விட்டு வந்து உடனே கம்ப்யூட்டர் க்ளாஸ் போய்டுவாடா. அங்கே நிலவரம் எப்படி இருக்கும்னு தெரியலை. நம்ம விவகாரம் யாருக்கும் தெரியாதுல்ல கவனமா இருடா. உன் அம்மா தங்கச்சியும் தான் பயமே. டேய். என்னை பிடிச்சிருந்ததா இல்லையாடா.”
“ஆண்ட்டீ. என்ன கேட்டீங்க உங்களை காலம் முழுக்க நான் வச்சிருப்பேன். அங்கிள் வந்தா நீங்க பேசி அனுமதி கூட வாங்க முயலுங்க ஆண்ட்டி. உங்களோட உடம்பு மைதாமாவுல செஞ்சது மாதிரிஎவ்ளோ சூப்பரா இருக்கு நான் உங்களை பார்த்ததும், உங்க வீட்டுக்கே போய்ட்டு ஒரு மணிநேரம் கழிச்சி அனுப்பலாம்னு தான் நினைச்சேன்.”
“அய்யோ. எனக்கு முன்னமே இந்த விஷயம் தெரிஞ்சிருந்தா அப்படித்தான் ப்ளான் பண்ணியிருப்பேண்டா. ஊரிலேர்ந்து வந்ததும் வட்டியும் முதலுமா. சேர்த்து கவனியேன். அப்பப்பா உன்னோட குத்து ஒவ்வொன்னும் செம இடி. உன்கிட்டே குத்துவாங்கிட்டா எவளுமே இன்னொருத்தனுக்கு காட்ட யோசிப்பாளுங்க. நல்ல காலம் எங்கிட்டே முதல்ல. மாட்டுன. இன்னும் அரை மணி நேரத்துல வண்டி பிடிச்சிடலாமில்லே” மூச்சு விடாமல் பேசிக் கொண்டே வந்தாள்.
“ஆண்ட்டி. இன்னும் ஐந்து நிமிஷத்துல ஸ்டேஷன். வந்துடும். நான் முடிஞ்சா ஒரு குயிக் ஷாட்டுக்கு இடம் கிடைக்குமான்னு யோசிக்கிறேன்””
“ச்சீ.ச்ச்ச்ச்ச்சீ. போடா கழுதை வந்ததும் கவனி இப்போ வேணாம்” ஸ்டேஷனும் வந்தாச்சு இறங்கி அங்கிளை தேடி. ப்ளாட்ஃபார நம்பர் அங்கு போகும் வழியில் க்ளோக் ரூம் சாமான் பாதுகாப்பு அறை. இருவருமே க்ளுக்.னு சிரித்தோம். கவுதம் உன்னோட சாமானை இங்கே வச்சுட்டு போடா. பத்திரமா பார்த்துப்பாங்க போல. அதுக்குள்ளே கவுதம்ன்னு ஒரு குரல். யாருன்னு பார்த்தா. அந்த க்ளோக் ரூமிலிருந்து என் ஃப்ரெண்டோட அப்பா. அவர் ரயில்வேயில் வேலை பார்க்கிறார்னு தெரியும். இங்கே இருப்பார்னு தெரியாது.
“ஹலோ. அங்கிள். இவங்க என்னோட ஆண்ட்டி. 8ம் நம்பர் ப்ளாட் பார்முக்கு போய் வண்டியேத்தனும்னு வந்தேன்.”
“அட. 8ம் நம்பர்னா. உள்ளே வாப்பா. இப்படியே பின் வாசல் வழியே போனா. ரொம்ப பக்கம். இப்படி போங்க. அப்படி போனா சுத்தனும். தூரம்” உள்ளே போனதும்
“பின்பக்கமா போங்க. பயப்படாம போ கவுதம். கொஞ்சம் இருட்டாத் தான். இருக்கும். பட் நோ ப்ராப்ளம்?” அவர் வேலைகளில் முழுகிட்டார். ஆண்ட்டி என் கையை பிடித்துக் கொண்டு நடக்க. ஒரு திருப்பம் இருட்டா இருந்தது பட்டுனு நின்று அந்த இருட்டு ஏரியாவில் ஆண்ட்டியை பட்டுனு இறுக்கி அணைக்க. அவளும் என்னை கட்டிக் கொண்டாள். பொச்பொச்னு கிஸ் அடிச்சிகிட்டேயிருந்தாள்.
“டேய். கவுதம் அந்த அங்கிளுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லிட்டு போடா.” என்னை கண்டபடி அணைத்துக் கொண்டாள். ஆண்ட்டியின் பழங்களை நன்கு ஜாக்கெட்டின் மேலேயே பிசைந்து, கசக்கினேன். கையை பாவாடைக்குள் செலுத்தி அவளோட மயிர் அடர்ந்த ஆப்பத்தை அழுத்தி பிசைந்து விரல் விட்டு ஆட்டினேன். என் தடியை பேண்ட்டோடு அழுத்தி உருவினாள் ஆண்ட்டி.
“ஆண்ட்டி. கொஞ்ச நேரம் கிடைச்சா இங்கேயே உங்களை நிக்க வச்சே ஒரு ஷாட் எடுத்துடுவேன்.” இதழோடு இதழ் வச்சு உறிய
“ச்ச்ச்சீ.ச்ச்ச்சீ. போடா. யாராவது வந்துட்டா அசிங்கம். பொறுடா. நான் நாளைக்கே வந்துட்டா சொர்க்கம் தான்.” அதுக்குள்ளே ஆண்ட்டியின் ஹஸ்பெண்ட் போன். அவர் வந்துட்டாராம். நாங்களும் நல்ல பிள்ளையா கிளம்பி. அவங்க ரெண்டு பேரையும் ரயிலேற்றி அனுப்பிட்டேன். ஆண்ட்டியின் கணவர் நன்றி சொன்னார். . நானில்ல சொல்லணும்? நானும் நன்றி சொன்னேன்.
திரும்பும் வழி முழுக்க. என்ன பண்ணுவது. எப்படி பண்ணுவது வேறெந்த சிந்தனையும் இல்லே. அம்மாவின் அழகிய ஸ்ட்ரக்சர் இன்னிக்கி எப்படியும் அப்பா வருவதற்குள். முடிக்கலைன்னா கூட சம்மதம் பெற்று விட வேணும்னு துடியாய் துடித்தது. இந்த பூஜாவும் அஸ்வினியும் வேற இருக்களுங்க. ஆண்டவனே வழி காட்டு. பின்னே அவன்கிட்ட தானே முறையிடனும் வீட்டிற்குள் நுழையும் போது. கரண்ட் கட்டாயிருந்தது. கதவை தட்டிட்டு வேகமா நுழையும் போது, அம்மா மேல இடிச்சுட்டேன். மொத்தமா மார் மேல இடிக்க. இரண்டு கனிகளும் மொத்தமா அழுந்த அணைச்சிப் பிடிச்சிக்கிட்டேன்.
“சாரிம்மா. அய்யோ. இருட்டுல தெரியலைம்மா.” அணைப்பை விடலை. அவளும் விலகலை.
“சரி விடுடா. அய்யோ. பன்னி. சரியான கல்லுளி மங்கன். இரும்புல இடிச்ச மாதிரி வலிக்குதுடா. போச்சு.” விலகி மார்பை தேய்த்துக் கொண்டாள்.
உள்ளெயிருந்து வந்த பூஜா “என்னாச்சும்மா. விழுந்துட்டயாம்மா. சத்தம் கேட்டது.”
“ இல்லைடி. இவன் மேல இடிச்சி விழுந்திருப்பேன் நல்ல காலம் தப்பிச்சேன். விழுந்திருந்தா மண்டை காலி. இந்த கரண்ட் எப்போ வருமோ.” பேச்சை மாற்றினாள்.
“ம்மா. நான் ஈபீக்கு போன் பண்ணினேன். சீக்கிரமே வரும்னு சொன்னாங்க.”
சொல்லி வச்சது போல பளிச்னு கரண்ட் வந்துட்டது. அம்மா தன் மார்பிலிருந்து சட்டுனு கையெடுத்தாள். நான் என் தடியிலிருந்து கை எடுத்தேன். ஒன்னுமே நடக்காதது போல உள்ளே போனோம். என்ன பண்ணலாம். என்ன பண்ணலாம். என்ன பண்ணலாம். என்ன பண்ணலாம். என்ன பண்ணலாம். என்ன பண்ணலாம்.? ஒரே யோசனை அங்கே வந்த பூஜா. என்னிடம்
“என்னண்ணா. வழியிலே ஒரே குஜாலா? ஆண்ட்டியோட. வாழ்வுதான்?”
“ரொம்ப தேங்க்ஸ் பூச்சி.” வழிந்தேன்.
“வெறும் தேங்க்ஸ். அதுவும் வாயில மட்டும் போண்ணா.” பொசுக்குனு கரண்ட் மீண்டும் போச்சு. சட்டுனு துணிச்சலோடு பூஜாவை இழுத்து ஃபிரிட்ஜ் பக்கத்துல சுவற்றோடு தள்ளி மொத்தமா அமுக்கி கண்ணத்துல ரெண்டு கிஸ். அவள் ரொம்ப ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணலை. மீண்டும் அவளின் கன்னி இதழ்கள்ல்ல என்னோட முரட்டு உதடுகளால் கிஸ் அடிச்சி கவ்விகிட்டேன்.
“ஆஆ.ஆஆஸ்ஸ்ஸ்.ஆவ்.அம்மா. முரடா.ச்ச்சீ1ச்ச்ச்சீ.” …ன்னு கத்தினாளே ஒழிய என்னை தள்ளலை.
“ச்ச்ச்சீ. அண்ணா. போன கரண்ட் மீண்டும் வந்தா கேவலம். அம்மாக்கு தெரிஞ்சா கொன்னே போடுவாள். உனக்கு ரொம்ப கொழுப்பு ஜாஸ்தியாயிடுச்சி. விடுண்ணா. சீக்கிரம்” அம்மா இருட்டில் வந்தாள். நான் பூஜாவை விடாமல் சுவற்றோடு அழுத்தி முலைகள் ரெண்டும் மார்பிலும் தடி அவளோட மன்மத ஏரியாவை குத்திக் கொண்டும் இருக்க. பயத்தில் சத்தம் ஏதும் போடலை.
“பூச்சீ. அந்த மெழுகு வர்த்தி எங்கேடி வச்சே.” திரும்ப உள்ளே போய்ட்டாள்.
பூஜா சத்தம் போடாமல் சிரித்து “அண்ணா. இன்னோரு கிஸ் அடிச்சிட்டு விட்டுடுண்ணா. கரண்ட் வந்துடும்அப்புறம் மாட்டிப்போம்.” எனக்கு ஜிவ்வுனு ஏறிடுச்சி. அவளுடைய தேனூறும் இதழ்களை கவ்வி சப்பை சுவைக்க. திக்கி தினறி ஈடு குடுத்தாள். குண்டிகளை கைகளால் பிசைந்தேன் ம்மா.ம்ம்மா. முனகினாள். பட்டுனு என் முதுகைக் கட்டிக் கொண்டாள். இரண்டு பருத்த கொழுத்த ஆப்பிள்கள். என் முதுகில் அழுந்த. என் தோள் பட்டையை கடித்து.
“ போதும் விடு….ண்ணான்னு” தள்ளினாள். நானும் விலகி தடுமாறி விழப் போனேன். பளிச்னு மீண்டும் கரண்ட் வந்தது. உதடுகளை நாக்கால் சப்பிக் கொண்டு பூஜா. ஃப்ரிட்ஜ் பக்கத்துல நிற்க, அம்மா மெழுகுவத்தியோடு அங்கு வந்து
“நீ ஏண்டா விழுந்து கிடக்கிறே? இப்போ எதுமேல மோதிட்டேஇடிச்சிகிட்டே.” சிரித்தாள் நான் வேதனையில் முகம் சுளிப்பது போல மனசு முழுக்க சந்தோஷத்துல சிரிச்சேன். உடனே பூஜா
“அம்மா. இவன் வாழ்க்கையில் வழுக்கி விழுந்துட்டான். இவனை யாரும் இதுக்குமேல கட்டிக்க மாட்டாங்கம்மா.” சிரித்துக் கொண்டே உள்ளே போய்ட்டாள். நான் எழுந்துகொள்ள அம்மா கைகுடுக்க. எழுந்து அம்மாவை மெல்ல கட்டிக் கொண்டு
“ம்ம்ம்மா. சாரிம்மா. ரொம்ப வலிக்குதாம்மா.” மெல்ல அவளின் குண்டு மாம்பழங்களைப் பற்றி மெல்ல அழுத்த
“ச்ச்ச்சீ. நட்ட நடு ஹால்…ல. விடுடா. ஒன்னும் ஆகலைடா.” என் காதை திருகிட்டு குடுகுடுன்னு ஓட்டமாய் ஓடியே போய்ட்டாள் கிச்சனுக்கு. நான் கைகளை மேலே உயர்த்தி ஆண்டவனே நன்றி. இன்றிரவு இரண்டு லட்சியம். ஒன்று நிச்சயம். சபாஷ். எனக்கு நானே சொல்லிக் கொண்டு, பாத்ரூம் போனால். என் தடி கண்டபடி முரைத்து துள்ளியது. கையில் எடுத்து மெல்ல உருவி அவனை சாந்தப்படுத்தினேன். ஆஹா. பூஜாவும் தயாரா இருக்கிறாள். எப்படியோ ஆண்டவன் புண்ணியத்துல சூடாய்ட்டா. எவ்ளோ பெருசா இருக்கு அவளோட பழங்கள். கன்னிப் பெண்ணல்லவா.? எந்த ஆண் மகனிடமும் இந்த அளவு மாட்டியிருக்காது இன்னும் கொஞ்ச நேரம். அழுத்த விட்டிருந்தா அம்மாகிட்டே மாட்டியிருப்போம். குண்டிகளும் கும்முனு இருக்கு அம்மாக்கு போட்டியா செம கட்டையா வருவா? அது நிச்சயம். வத்சு ஆண்ட்டியே மறந்தே போயிடும் போலிருக்கே. உடம்பே திகு…திகு…ன்னு எரிந்தது. கை கால்களெல்லாம் பரபரவென இருக்கு ஓவர் எக்சைட்மெண்ட்.
வெளியே வந்தபோது பூச்சியும் அம்மாவும் அருகருகே நின்று குசுகுசுன்னு மெல்லப் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். என்னன்னு தெரியலையே. பார்ப்போம். என்னை கண்டதும் இருவருமே பேச்சை நிறுத்தினர். அம்மா மெல்லச் சிரித்தாள்.
“டேய். அப்பா வண்டி சர்வீஸ் உடனும்னு சொன்னாரேடா.? என்ன பண்ணப் போறேடா.?”
“ம்மா.அஆமாமில்லே. நானே பண்ணிடறேன். அவர் வரதுக்குள்ளே?” சொல்லிக் கொண்டே அந்த இடத்தைவிட்டு நகர்ந்தேன். வெளியே போனதும் மீண்டும் அவங்க பேச தொடங்க நானும் காதை கொஞ்சம் கூர்மை ஆக்கினேன்.
“ஆமாண்டி. இவன் வேற அவ வத்சலாவை ஜொல்லா விடுவான். இன்னிக்குவேற உங்கப்பா லேட்டா வருவேன்ன்னு சொன்னார்டி. இந்த கரண்ட் சைத்தான் அடிக்கடி நிக்குது. அஸ்வினி வயசுப் பொண்ணு வேற. இவன் இருட்டுல ஏதாச்சும் பண்ண அது வம்பாய்டுமேடி.” அம்மா பூச்சியிடம் பதறினாள்.
“ம்மா. ஆமாம். ஆனா அதுல ப்ரச்னையில்லே. இவ அஸ்வினிக்கு கவுதமோட ஜிம் பாடிமேல ஒரு கண்ணும்மா. வெறிச்சு பார்ப்பா. இன்னிக்கு இவளே அவனை தள்ளிக்கிட்டு போய்டுவாளோன்னு பயம் எங்கிட்டே ஜாடை மாடையா சொல்லியிருக்காம்ம்மா.”
“அய்யோ. என்னடி சொல்றே? அப்படியா? இந்த பூனையும் பால் குடிக்குமான்னு இருக்கா? அவளா? இந்த பையனும் வீட்டில் வெறும் பனியன் போட்டு மஸுல்ஸ் காட்டிகிட்டு திரிவானேடி. என்ன பண்ணலாம்? ஷார்ட்ஸ் மட்டும் போட்டுகிட்டு தண்டால் எடுக்கிறேன் பஸ்கி எடுக்கிறேன்ன்னு அலைவானே”
“அம்மா. கொஞ்சம் பொறு நான் ஏதாச்சும் ஐடியா பண்றேன்.? நீ பதட்டப்படாதேம்மா. நீதான் அவசரப்பட்டு ஆண்ட்டிகிட்டே, உடனே ஒத்துகிட்டே”
“அது எப்பிடிடி. முடியாதுன்னு சொல்ல முடியும்?” உடனே சட்டுனு பூச்சி பக்கத்திலிருந்த போனை எடுத்து காதுல வச்சு
“ஹலோ. ஈபீ ஆபீஸ். எப்போ? மறுபடியுமா? அப்புறம் எப்போ வரும் தெரியாதா? ஓக்கே சார். நாளைக்கு எக்ஸாம் அதான் ஓக்கே. ஓக்கே. தேங்க்யூ” போனை கட் செய்துட்டு.
“அஸ்வினி நாளைக்கு எக்ஸாமுக்கு படிச்சிட்டயாடி. கோவிந்தா கரண்ட் இப்போ போய்டுமாம். என்ன பண்ணலாம்? தெருவிளக்கில் படித்தெல்லாம் மேதையாக முடியாது. தெருவில விளக்க்கே இல்லை.” உடனே அஸ்வினி.
“ஒரு ஐடியாடி. பூச்சி. எங்க வீட்டுல யுபிஎஸ் இருக்குடி. 8 மணி நேரம் தாங்கும் நாம அங்கே போய்டலாமா. ஆண்ட்டிகிட்டே சொல்லிட்டு அங்கே போகலாம்.?” அப்ப்ப்பா. இப்பத்தான் நிம்மதி. அம்மா பெருமூச்சுவிட்டாள்.
“ம்ம்மா. ஓக்கேவாம்மா. அங்கே பயம் ஒண்ணுமில்லயே ம்மா. அண்ணனை. எங்க ரெண்டு பேரையும் அவங்க வீட்டுல ட்ராப் பண்ண சொல்லும்மா. ப்ளீஸ்ம்மா.” பூச்சி கிளம்பினாள். என்னைப் பார்த்து அம்மா.
“என்னடா. ஓக்கேவா. இவளுங்களை அவங்க வீட்டுல விட்டுட்டு வந்துடுடா. அவளுங்க படிக்கணுமாம்.” நான் சலிப்புடன்
“ம்மா. பக்கந்தானே. அவங்களே போகட்டுமே. நான் ஏன் வண்டில போகணும்.”
“அண்ண்ணா. நடந்தே போகலாம்ணா. ப்ளீஸ்ணா. அப்போ வரமாட்டே. அப்படித் தானே?” பூச்சி கண்களை அகலமாக்கி முறைத்தாள். நானும் சிரித்து ஓக்கேன்னேன். தெரு விளக்கில்லாமல் தெருவே இருட்டியிருக்க, நாலைந்து புக் எடுத்துகிட்டு, என் பக்கத்துல பூச்சியும், அடுத்து அஸ்வினியும் வர. மெல்ல நடக்கத் தொடங்க, பூச்சி கிட்டே வந்து என் கைகளுக்குள் தன் கையை நுழைத்து தன்னோட வலது பக்க முலை என் முழங்கையில் இடித்துக் கொண்டே வந்தாள். நானும் முழுசா அழுத்தி எஞ்சாய் பண்ணிக் கொண்டே வந்தேன்.
“அஸ்வினி. அங்கே தனியா இருப்பீங்கல்ல்லே. பத்திரம். செல் போன் பக்கத்துலேயே வச்சுக்கங்க. ஏதாவது ப்ரச்னையின்னா உடனெ போனடிங்க நாளைக்கு என்ன எக்ஸாம்.” என்னவோ சொன்னாள். என் காதுலயே விழலை. உடனே அவள் இந்த பக்கம் வர. என் தங்கை பூச்சி என்னை அஸ்வினியை நோக்கி மெல்ல தள்ளி தன் கைகளால் என்னை கிள்ளி அவளை காட்டி கண்ணடித்தாள். நானும் புரிந்து கொண்டு.
“கிட்டே வா. அஸ்வினின்னு. அவளோட இடுப்பில் கை போட்டு மெல்ல இழுக்க. அவளும் கிட்டே உராய்ந்து கொண்டே நடக்க. சிறிது நேரத்துல. அஸ்வினியின் ஆப்பிள்களும் என் முழங்கைகளை பதம் பார்க்க இரு பக்கமும் இதம்.இதம். சுகம். சுகம். சுகம். நைட் அங்கேயே தங்கிடலாமா? இரண்டு பெண்களுமே. அப்புறம் ஏதும் பேசலை. அவங்க வீடு வந்ததும். அஸ்வினி பூட்டை திரந்து உள்ளே போக. பட்டுனு ஹாலிலேயே பூச்சி. என்னைத் தடுத்து நிறுத்தி.
“அண்ணா. என்ன யோகமா? வாழ்வுதான். ஆண்ட்டியும், பொண்ணும் உனக்கு ரூட் விடறாங்கல்ல்லே. எஞ்சாய் பண்ணுண்ணா. நான் யார்கிட்டேயும் போட்டு குடுக்க மாட்டேன்.” நான் திரு திருன்னு முழித்துக் கொண்டே இருக்கையில் அஸ்வினி வெளியே வந்து
“ பூச்சி. கவுதமண்ணா. கொஞ்சம் இருங்க.ன்னு” வெளியே போனாள். நான் பட்டுனு பூஜாவை இறுக்கிக் கட்டி அணைத்து
“ ரொம்ப தேங்க்ஸ். பூஜா. யார்கிட்டேயும் சொல்லிடாதேடி.” அவள் சிரித்துகொண்டே என் நெற்றியில் கிஸ் அடிச்சிட்டு உதடுகளை கொண்டு என் உதடுகளை கவ்வினாள். என் கைகள் அவளோட மேனியெங்கும் மேய அனுமதித்தாள். ஒரு பழத்தை பிடித்து கொண்டு. இன்னோரு கையால் வெற்று இடுப்பில் தேய்த்து அப்படியே உள்ளங்கையால் அவளோட கூதியை. மொத்தமாய் அமுக்க
“ச்ச்சீ.ச்ச்ச்சீஈஈ போண்ணா. ஆண்ட்டி போதலையா. போதாக்குறைக்கு, அவ பொண்ணும் ரெடியாய்டுவா போலிருக்கே. அப்புறம் தங்கச்சியும் கேட்குதோ?” கையை விலக்கினாள். அதே நேரம் அஸ்வினியும் வந்துட்டாள். கையில் பால் பாக்கெட்
“அண்ணா. காபி சாப்பிட்டு போறீங்களாண்ணா.?” உடனே பூச்சி சிரித்து
“இவனா. பாலா. காபியா? பீர், பிராந்தின்னா. இங்கேயே தங்கிடுவான். நீ. வாடி போலாம். அண்ணா. நீ கிளம்புண்ணா. காலைல வந்துடுண்ணா. குட் நைட் ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ். பை.பை” னு என்னை அனுப்பிட்டாளுங்க. எனக்கு ஒரு பக்கம் குஷி. ஏன்னா நானும் அம்மாவும் தனிமையில். அப்பா வருவதற்குள் கரெக்ட் பண்ணனுமே? அடுத்து பூச்சியின் கூதியும் பொம்முனு அதை அமுக்க விட்டாளே. கண்டிப்பா சீல் உடைக்க விட மாட்டா? அய்யோ மனசு குஷியில் சீட்டியடித்துக் கொண்டே வீட்டிற்கு வந்தேன். கரண்ட் போகலை.
நேரே கிச்சனுக்குப் போனேன். அம்மா அடுப்புக்கு முன்னே என்னமோ பண்ணிக் கொண்டிருக்க. பின்புறம் கட்டிக் கொண்டேன். அற்புத குண்டிகளின் பிளவில் என்னோட உருட்டு கட்டை இடம் தேடி தஞ்சமடைய. அம்மா சிலிர்த்தாள். இளஞ்சூட்டில் ஆஹா. என்ன சுகம்?
“டேய். அவளுங்களை விட்டுட்டு வந்துட்டயா? இப்போதான் எனக்கு நிம்மதி”
“ஏம்மா. பூச்சி நம்ம வீட்டுல கரண்ட் போய்டும்னு சொன்னா. அவதான் ஈபி மினிஸ்டர் மாதிரி?” அம்மா திரும்பி. என் தோள் பட்டையில் கை போட்டு.
“சும்மாடா. எல்லாம் உனக்கு பயந்துதான். அந்த அஸ்வினி பொண்ணும் உன்னை சைட் அடிக்குதாம். ஆத்தாளுக்கும் பொண்ணுக்கும். ஒரு ஸ்மார்ட்டான பையனை பார்த்ததும். மடக்க துடிக்கிறாளுங்க. அதனால்தான் பூச்சி பொண்ணு திட்டம் போட்டு அங்கே போய்ட்டா. உனக்கென்ன ரொம்ப வருத்தமோ?” நான் சிரித்துகொண்டே.
“அய்யோம்மா. அந்த பொண்ணு அஸ்வினியை பார்த்தா யார்க்குமே மூடு வராது. சப்பை ஃபிகர்…ம்மா. அவ. அவளைப்போய் நானா. என் ஸ்டேட்டஸுக்குச்ச்ச்ச்சீ. ச்ச்ச்ச்சீ. போம்மா.” அம்மாவை இழுத்து கட்டிக் கொண்டேன்.
“ம்ம்ம்.அடடா. அய்யாவுக்கு ஸ்டேட்டஸ்? வேறயா.? டேய். அப்போ உன் கண்ணுக்கு யார்தான் சூப்பர் ஃபிகர்.? வத்சலா ஆண்ட்டியா?” என் கைகளுக்குள் சிணுங்கினாள். தொப்புள் குழியை தடவிக் கொண்டே.
“போம்மா. நீங்க சொன்னா நம்பமாட்டீங்க. அப்புறமா திட்டுவீங்க.?”
“சரிடா. திட்டலை. சொல்லுடா. உங்கப்ப்பா வேற வரும் நேரம் ராஜா. சொல்லிட்டு என்னை விடுடா.?”
“அம்ம்மா. சூப்பர் ஃபிகர்னா. அது நீங்களும் நம்ம பூச்சியும் தான் உலகத்திலேயே கும்ஃபிகர்கள். அப்புறம்தான் மத்ததெல்லாம்.?”
“ச்ச்ச்ச்ச்சீ.ச்ச்ச்ச்ச்ச்சீ. போடா. பன்னி. போக்கிரி. அம்மாவும் தங்கச்சியும்தான் உனக்கு பிடிக்குதாடா. உன்னை கிட்டே விட்டதே தப்பு. அதான் பஸ்ஸுல. அந்த தடவு தடவினியா. வழிசல் வேற. போக்கிரி. வா. அப்பா வரட்டும். உங்காளை எப்படி சைட் அடிக்கிறான்ன்னு சொல்றேன் டேய். அப்போ. ஏண்டா. அவ பூச்சி கூட எப்பவுமே சண்டை?””
“இதுக்குமேல போட மாட்டோம்னு உறுதி எடுத்துட்டோம்.” அம்மாவின் கழுத்தில் முகம் புதைத்தேன். ம்ம்ம்.மா. இப்போ குளிச்சீங்களா.”
“ம்ம்ம்ம்.ஏன்டா. கேட்கிறே?”
“சோப் வாசம். ஆளை தூக்குதே.”
“தூக்கும்.தூக்கும். நீ பாட்டுக்கும் என்னை தூக்கிடாதே. எனக்கு எங்கம்மா. தங்கச்சிதான் பிடிக்கும்ன்னு யார்கிட்டயாவது உளறிடாதேடா. எனக்கும் என் பையனைத் தான் பிடிக்கும்”ன்னு கட்டி பிடித்து முகம் முழுக்க கிஸ் அடித்தாள். கிறங்கினாள்.
“டேய். உங்கப்பாக்கு தெரிஞ்சா எப்படி எடுத்துப்பார்னே தெரியலை. நீ என்னை எப்படி வேணுமின்னாலும் கொஞ்சிக்கோடா. ஆனா. இன்னிக்கு இருட்ல இடிச்ச மாதிரி இன்னோருவாட்டி இடிச்சா வலியில் செத்தே போய்டுவேன்.”
நான் கொஞ்சம் கூட தயங்காமல் அம்மாவின் பழுத்த பப்பாளிகளை தடவ “சாரிம்மா. ரொம்ப வலிக்குதா…ம்மா. நான் மெல்ல பிடிச்சிவிடட்டுமா.” அவளோட பதிலுக்கு காத்திராமல் மெல்ல இரு கனிகளையும் ஜாக்கெட்டோடு பிசைய. ரெண்டு மூனு செகண்ட் அனுமதித்தவள், பிறகு தள்ளி விட்டாள்.
“போனடிக்குது பாருடா. உனக்கு காதுல விழலை. போய் யாருன்னு பாருடா.” விரட்டினாள். அப்பாதான் பேசினார்.
“பவ். இந்த சனியன் பிடிச்ச ஃப்ளைட் மூணு மணி நேரம் லேட்டாம். வீட்டிற்கு வந்து திரும்பி வரவா முடியும்.? என்ன பண்ணுவதுன்னே. தெரியலை.ச்ச்சே.”
“அய்யோ. அப்படியா என்னங்க. நீங்க எங்கே சாப்பிடுவீங்க. பசி தாங்க மாட்டீங்களே?”
“சாப்பாட்டை விடுடி. தூக்கம் கண்ணை சுழட்டுது” அம்மா நமுட்டு சிரிப்புடன்.
“அதான் நேத்து நைட்டு தூங்கணும். தூங்க விட்டிருக்கணும். இப்போ புலம்பினா.? ஒன்னு செய்யுங்க. எல்லாம் முடிச்சிட்டே விடியற்கலைல வந்துடுங்க. நாளைக்கு லீவ் போட்டுட்டு வந்துடுங்க.”
“அது முடியாதுடி. நாளைக்கு இன்ஸ்பெக்ஷன்.?” நான் உடனே உள்ளே புகுந்து.
“அப்பா. அந்தாள் வந்தா அவரோடவே நைட் தங்கி நாளைக்கு பர்மிஷன்லே வாங்கப்பா.” அம்மா என் காதை திருகினாள்.
“அதான் செய்யணும். சரி பார்க்கலாம். பத்திரமா தூங்குங்க. காலைல விடிஞ்சதுமே வரேன்.” அம்மா என் தலைல ஒரு குட்டு குட்டிட்டு.
“என்னடா. ஏதோ ப்ளான் பண்றே? தங்கச்சியுமில்லே. அப்பனுமில்லே. என்னை இப்பத்தான் சூப்பர் ஃபிகர் கிகர்.ன்னு வர்ணிச்சிருக்கே. யேய். சொல்லுடா.” என் மார்பில் இரு கைகளாலும் குத்தினாள்.
“அப்பப்பா. என் கைதான் வலிக்குது. உனக்கு வலிக்க……லேடா.”
“இல்லைம்மா. ஒன்னும் வலிக்கலே. ஆனா பதிலுக்கு உங்களை கட்டி பிடிக்கப் போறேன்ன்னு” பலம் கொண்ட மட்டும் இறுக்கி அணைத்தேன்.
“ஆஆஆ.ஆஅய்யோ. டேய். போச்சுடா1 என் இடுப்பே போச்சுடா. பொறுக்கி. உன் பொண்டாட்டி எப்படித்தான் தாக்கு பிடிப்பாளோ அய்யோ… ம்ம்மா.”ன்னு முனகினாள்.
“அது அப்புறம். முதல்ல நைட் நீங்க எப்படி தாக்கு பிடிக்கபோறீங்க பார்ப்போம்.” அம்மா என்னை அடிக்க ஓடிவர நானும் குடுகுடுன்னு போய் பெட் ரூமில் பெட்டில் விழுந்துட்டேன். அம்மா என் மீது ஏறி பாய்ந்து கட்டிக் கொண்டு. என்னை மல்லாக்க போட்டு என் தொடைகள் மீது ஏறிக்கொண்டு. என் கைகளை பிடித்துகொண்டு. என்னை பட்பட்டுனு அடித்துக் கொண்டிருக்க (செல்லமாய்த்தான்) நான் அப்படியே அம்மாவை படுக்கையில் தள்ளி அவளின் மீதேறி படுத்து கைகளை பிடித்து கொண்டு. முகம் முழுக்க பொச்பொச்னு முத்தமா குடுக்க. ஆஅ.ஆஅ.ஆஆ.டேட்ச்ச்சீ. ச்ச்சீ உன்னை.ஆ.ஆவ். மெல்லடா. பட்டுனு அம்மாவின் அழகிய ஆர்ஞ்சு சுளை உதடுகளை கவ்விட்டேன். ஆஆஆஆ.ன்னு கை கால்களை உதறியவள். பட்டுனு அமைதியாய்ட்டாள். நாக்கை நாக்கோடு பின்னி என்னை அழுத்தி அணைத்து கொண்டாள். ஐந்து நிமிஷம் உறியோ உறி…ன்னு உறிஞ்சினேன். என் தடி பேயாட்டம் போட்டது. அம்மாவின் தொடைகளை குத்தோ குத்துனு குத்த. முலை ரெண்டுமே என் கைகளில் மாட்டி
“ஸ்ஸ்.எழுந்திரு நாயே. எழுந்திருடா. பன்னி. நாளைக்கு உங்கப்பன் ஏண்டி. இப்படி சிவந்திருக்குன்னா என்னடா சொல்ல முடியும்?”
“ஓ.அப்படியா.”ன்னு கிட்டே மெல்ல உதடுகளை கவ்வி மென்மையா சுவைக்க ஆஆஆ.அய்யோ. என்ன சுகம்? அம்மாவும் கண் மூடி அனுபவித்தாள்.
“டேய். செல்லமே. எழுந்திருடா. வயிற்று பசிக்கு முதல்ல தீனி. வாடா. சாப்பிட்டு வரலாம்.மத்ததெல்லாம் அப்புறம்.” என்னை தள்ளிட்டு எழ முயற்சிக்க, முந்தானை கலைந்து பப்பாளிகள் ரெண்டும் கண்ணை பறிக்க நான் மீண்டும் முலைகளில் முகம் புதைக்க அவளும் கட்டிக் கொண்டு. என் நெற்றியில் கிஸ் அடித்தாள். நான் மனதார பூச்சிக்கு நன்றி சொன்னேன்.
